ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ

Mια, όχι αμιγώς, χριστιανική ταινία που θίγει το θέμα των σεξουαλικών σκανδάλων στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και βγήκε στις αίθουσες την περίοδο που η σχετική συζήτηση ήταν έντονη. Η ταινία κυκλοφόρησε το 2009 και υπήρξε μια απ' τις καλύτερες της χρονιάς.

Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του John Patrick Shanley που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ θεατρικού έργου το 2005. Ο Shanley, αρχικά, ήθελε να γράψει ένα έργο για την αμφιβολία. Αποφάσισε, τελικά, πως η ταινία έπρεπε να διαδραματίζεται σε ένα καθολικό σχολείο στο Μπρονξ. Αναρωτιέστε γιατί; Γιατί εκεί σπούδασε και ο ίδιος. Μια μοναχή δασκάλα που είχε όταν έξι ετών, σφράγισε την πορεία του αφού τον έκανε να αγαπήσει την γνώση. Αυτό το καθολικό σχολείο στο Μπρονξ τον βοήθησε να μορφωθεί και να ανέλθει κοινωνικά, και θεώρησε πως θα έπρεπε να ανταποδώσει την προσφορά. Δηλώνει: « Αφιερώνω την " Aμφιβολία " στα πολλά τάγματα των Καθολικών μοναχών ΄που έχουν αφιερώσει τις ζωές τους στο να υπηρετούν τους άλλους σε νοσοκομεία, σχολεία και γηροκομεία. Μολονότι έχουν τόσο πολύ διασυρθεί και χλευαστεί ποιός από εμάς υπήρξε τόσο γενναιόδωρος; ». Βέβαια, δεν χαρίζεται στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η στάση του είναι, αυτή που, λογικά, θα έπρεπε να είναι. Δείχνει τα θετικά σημεία, παρουσιάζει καταστάσεις που, πράγματι, συμβαίνουν, ενώ αφήνει και μια αόριστη υποψία να πλανάται, που αφήνει μια πικρή αίσθηση. O Shanley, λοιπόν, ανέλαβε και την συγγραφή του σεναρίου για την ταινία. Έγιναν κάποιες τροποποιήσεις, ώστε να προστεθούν κάποια εξωτερικά πλάνα, όμως, ο βασικός πυρήνας παρέμεινε ο ίδιος.

Η Υπόθεση

Μπρονξ 1964.

Στην υποβαθμισμένη περιοχή της Νέας Υόρκης το Ρωμαιοκαθολικό σχολείο παρέχει μια αξιοπρεπή εκπαίδευση. Η ηγουμένη αδελφή Αλοΐσους είναι αυστηρή και συντηρητική, όμως, είναι με τον τρόπο της αποτελεσματική και κάνει μια, μάλλον, πολύ καλή δουλειά. Στο σχολείο έρχεται ένας νεαρός Ιερέας, ο π. Φλυν. Προοδευτικός, δίνει μια άλλη αίσθηση και θέλει να αλλάξει πράγματα. Συγκρούονται με την ηγουμένη. Η τελευταία αρχίζει να αμφιβάλλει για την πίστη και την ηθική καθαρότητα του Ιερωμένου που φαίνεται να στηρίζει ιδιαίτερα ένα φτωχό μαύρο παιδί. Η συνέχεια επί της οθόνης...

ΚΡΙΤΙΚΗ

Από άποψη σκηνοθεσίας η ταινία είναι μια χαρά. Με λίγα, βέβαια, εξωτερικά πλάνα, αφού είναι μεταφορά θεατρικού έργου αλλά πολύ, προσεκτικά, γυρισμένα. Τα εσωτερικά πλάνα είναι και αυτά αξιόλογα. Βλέπονται ευχάριστα.

Από άποψη ερμηνειών των ηθοποιών, η Meryl Streep επιβεβαίωσε την φήμη της ως ηθοποιού που μπορεί να παίξει τέλεια τα πάντα, είναι φοβερή στο ρόλο της, o Philip Seymour Hoffman δικαίωσε όσους τον εγκωμίαζαν για την σταθερά ανοδική πορεία του, ενώ η πραγματική έκπληξη ήρθε από τη νεαρή Amy Adams που, όχι μόνο στάθηκε επάξια δίπλα στα ονόματα των καταξιωμένων συναδέλφων της, αλλά, μάλλον, έκλεψε και την παράσταση. Υπήρξε η ιδανική επιλογή για τον ρόλο της Αδελφής Τζέημς ( Ιακώβης ), που βασίζεται στην δασκάλα που τόσο είχε επηρρεάσει την πορεία του συγγραφέα του έργου.

Και ας έρθουμε στο σενάριο. Αυτό μας ενδιαφέρει και περισσότερο. Το σενάριο είναι καταπληκτικό. Σε βάζει μέσα σε πραγματικές καταστάσεις που, αν είσαι μέσα στα εκκλησιαστικά πράγματα, μπορείς να αναγνωρίσεις πως συμβαίνουν και σήμερα. Η σύγκρουση μεταξύ παλαιών και νέων αντιλήψεων, η αένναη υποψία απέναντι στους άγαμους κληρικούς.

Ωστόσο, έχει και κάποια αρνητικά στοιχεία, και πρέπει να ομολογήσουμε πως μερικές αναφορές δεν μας άρεσαν. Π.Χ. το πρώτο κήρυγμα του π. Φλυν είναι ένα λάθος κήρυγμα. Αλλά η ταινία έχει πολύ περισσότερα θετικά στοιχεία. Ο θεατής στο τέλος θα κρατήσει ό,τι θέλει. Πάντως, είναι λίγο δύσκολο το σενάριο, ειδικά, για παιδιά. Μην το ψάχνετε. Θεατρικό έργο βραβευμένο με πούλιτζερ, θέλει σκέψη. Είναι από τις ταινίες που απαιτούν προβληματισμό και όλη την σχετική νοητική διεργασία. Ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και δημιουργός της ταινίας δήλωσε: « Η τελευταία πράξη του έργου παίζεται μετά το τέλος του έργου». Δηλαδή, όταν ο θεατής σκέφτεται την ταινία, συζητά με άλλους για το τί σημαίνει κ.τ.λ.. Τί σημαίνει αυτό; Αν, απλά, θες να δεις κάτι για να φας τα ποπ κορν που σου έχουν ξεμείνει, μην την δεις. Είναι περισσότερο μια φιλοσοφημένη ταινία, για ψαγμένους τύπους. Πάντως, κάποιος που έχει μπει στην διαδικασία να βλέπει χριστιανικές ταινίες, δεν θα την αγνοήσει.

Αυτό που είναι σημαντικό είναι πως η ταινία θίγει καίρια θέματα και τα θίγει με τρόπο εξαιρετικά επιτυχημένο. Έτσι, σου δίνει τροφή για σκέψη και εμείς θα καταθέσουμε κάποιες σχετικές αναγωγές και κάποιους προβληματισμούς. Στο τέλος του έργου μένεις με μια αμφιβολία. Αλλά αυτός είναι ο τίτλος του έργου και αυτός είναι ο σκοπός του συγγραφέα. Αν δει κανείς όλη την ταινία διαπιστώνει πως αυτό έχει μια λογική. Εμείς, βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, δεν είμαστε αυτής της άποψης. Η ταινία βγάζει έναν σχετικισμό που δεν μας πάει, δεν μας εκφράζει. Εντάξει, αφήνεις τον θεατή να αποφασίσει. Ο καθένας βλέπει την ταινία με το δικό του πρίσμα. Καλά, ρε σκηνοθέτα, εσύ δεν έχεις άποψη; Γιατί δεν την λές; Είναι μια ταινία που σου θέτει ερωτήματα, σε βάζει μπροστά σε διλήμματα και σου λέει: Θεατή βγάλε τα συμπεράσματά σου. Εν πάση περιπτώσει. Τί να κάνουμε; Εμείς θα πούμε την άποψή μας για κάποια απ' τα θέματα που θίγονται στην ταινία σ' αυτή την παρουσίαση.

Αξιολόγηση

Θα σας αφήσουμε με την αμφιβολία. Θα κάνουμε ό,τι έκανε και ο σκηνοθέτης. Αξιολόγησέ την μόνος σου και, αν θες, γράψε την κρίση σου στα σχόλια.

Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΕΠ' ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ

Η ταινία αναφέρεται στα σκάνδαλα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, που, πραγματικά, έχει τεράστιο και υπαρκτό πρόβλημα. Αλλά γνωρίζουμε πως καθημερινά σε συζητήσεις γίνονται αναφορές και σε σκάνδαλα που αφορούν την δική μας την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ας το σχολιάσουμε, λοιπόν, το θέμα και απ' την δική μας θέση.

Τα σκάνδαλα στην Εκκλησία είναι ένα θέμα. Και ένα θέμα που παίζει στα δελτία ειδήσεων. Και ένα θέμα που χρησιμοποιείται για να πληγεί, γενικότερα, ο Χριστιανισμός.

Κατ' αρχήν θα πρέπει να γνωρίζουμε πως σκάνδαλα συμβαίνουν. Η Εκκλησία είναι θεανθρώπινος οργανισμός. Πάσχει κατά το ανθρώπινον, είναι απαθής κατά το θείον. Απ' την άλλη θα πρέπει να γνωρίζουμε πως η πλειοψηφία αυτών που φέρονται ως σκάνδαλα είναι συκοφαντίες. Γι' αυτό και όταν ρωτήσεις «Έχεις αποδείξεις γι' αυτό που λές; » οι περισσότεροι τιμητές και κατακριτές της Εκκλησίας το βουλώνουν.

Κανείς δεν αμφιβάλλει πως η Εκκλησία πρέπει να ρυθμίζει τα ηθικά σκάνδαλα που συμβαίνουν σ' αυτήν. Αυτό είναι και το παράδειγμα των Αγίων της Εκκλησίας μας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προχώρησε σε πολλές καθαιρέσεις κληρικών που ήταν ανάξιοι του αξιώματος στο οποίο τους αναβίβασε ο Θεός. Βέβαια, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πλήρωσε αυτή του την τόλμη. Όλοι αυτοί οι ανάξιοι κληρικοί συνασπίστηκαν, πλήρωσαν συκοφάντες, δωροδώκησαν επισήμους, οργάνωσαν την κατασυκοφάντηση του Αγίου. Και όλοι γνωρίζουν τα αποτελέσματα. Ο Άγιος εξορίστηκε. Ανακηρύχτηκε, όμως, Άγιος.

Η Εκκλησία πρέπει να ρυθμίζει τα σκάνδαλα. Δεν μπορεί να ανέχεται ανήθικες καταστάσεις εντός της. Και δεν πρέπει να τις αφήνει να υπάρχουν. Οι ιεροί κανόνες προβλέπουν καθαίρεση για ηθικά παραπτώματα. Και, δικαίως. Στη σημερινή εποχή που ο Χριστιανισμός πολεμείται με τόση σφοδρότητα τα διάφορα σκάνδαλα μπορεί να χρησιμοποιηθούν για εκβιασμούς. Γι' αυτό και η Εκκλησία πρέπει να προχωρήσει στην κάθαρση, ώστε να είναι απρόσβλητη απ' αυτήν την άποψη. Καλύτερα η κάθαρση στην Εκκλησία να γίνει αθόρυβα απ' την Εκκλησία παρά με θόρυβο απ' τους πολιτικούς και δημοσιογράφους.

Απ' την άλλη, δεν μπορείς να κατακρίνεις, αν δεν είσαι βέβαιος για κάτι. Και αυτό, γιατί κυκλοφορούν και πολλά ψέματα. Πολλοί τίμιοι κληρικοί συκοφαντήθηκαν για κάτι που ποτέ όχι μόνο δεν έπραξαν αλλά ούτε καν σκέφτηκαν να πράξουν. Το κήρυγμα του π. Φλυν για την κατάκριση είναι καταπληκτικό. Και μόνο γι' αυτό το κήρυγμα αξίζει να δει κανείς αυτήν την ταινία. Πραγματικά, η διασπορά μη επιβεβαιωμένων φημών μπορεί να καταστρέψει ζωές και να σπιλώσει προσωπικότητες, ανεπανόρθωτα. « Αυτό είναι το κουτσομπολιό » καταλήγει ο π. μετά το χαρακτηριστικό παράδειγμα που αναφέρει, και έχει απόλυτο δίκιο. Και, βέβαια, δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς σε σχετικές συζητήσεις. Αλλά, αν δεν γνωρίζουμε κάτι ως βέβαιο, καλύτερα να σιωπούμε. Πολλοί Άγιοι κατηγορήθηκαν ψευδώς ως ανήθικοι. Ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Αθανάσιος.... και πόσοι άλλοι. Οι αιρετικοί είχαν πληρώσει μια πόρνη να συκοφαντήσει τον Άγιο Αθανάσιο πως είχε αμαρτήσει μαζί της. Αλλά δεν ήταν δασκαλεμένη καλά και όταν της ζητήθηκε να υποδείξει τον Άγιο, αυτή έδειξε κάποιον άλλο. Τελικά, η συκοφαντία αποδείχτηκε. Λες κάτι, και δεν συνειδητοποιείς πως αυτό που λες μπορεί να τον κυνηγά τον άλλο για όλη του την ζωή. Και αν είναι ψέμα; Αυτή η αμφιβολία θα βασανίζει την συνείδησή σου για πάντα. Και μπορεί να αδικήσεις με τον χειρότερο τρόπο έναν συνάνθρωπό σου και να του προξενήσεις ανεπανόρθωτη ζημιά με έναν λόγο που είπες γελώντας σε μια συζήτηση, έτσι για να πεις κάτι που άκουσες. Πόση προσοχή χρειάζεται!

Ο ΓΑΜΟΣ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Η ταινία αναφέρεται σε ένα επίκαιρο ζήτημα, τα σεξουαλικά σκάνδαλα στο χώρο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Δεν είναι άγνωστο το θέμα. Συνέχεια, ανακοινώνονται σχετικές ειδήσεις από τα Μ.Μ.Ε.. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία βαρύνεται με πολλά τέτοια σκάνδαλα. Η ύπαρξη αυτών των σκανδάλων οφείλεται κυρίως στην πρακτική της αγαμίας των κληρικών, πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με την Χριστιανική Παράδοση. Οι περισσότεροι από τους δώδεκα αποστόλους αναφέρεται πως ήταν παντρεμένοι, ενώ στην Προς Τίτον επιστολή ο Απόστολος Παύλος γράφει πως ο ιερέας πρέπει να είναι μιας γυναικός άνδρας. Στην Εκκλησιαστική ιστορία αναφέρεται πως, ανέκαθεν, οι περισσότεροι κληρικοί που δρούσαν στον κόσμο ήταν έγγαμοι. Από πού λοιπόν πήρε ο Ρωμαιοκαθολικισμός αυτήν την πρακτική; Από εκεί που πήρε και τα υπόλοιπα αιρετικά του δόγματα. Είναι προϊόν πλάνης, αποτέλεσμα δαιμονικής υποβολής. Και, όπως κάθε πρακτική, κρίνεται και από τα αποτελέσματά της. Σωρεία σκανδάλων. Κάθε χρόνο τεράστια ποσά δίδονται από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για τα παιδιά των ιερέων. Επίσημα. Περιστατικά παιδοφιλίας αποκαλύπτονται. Και μυαλό δεν βάζουν. Αυτό είναι η αίρεση. Άλλωστε, το ότι και η ίδια η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν θεωρεί ιδιαίτερα σημαντικό το θέμα, φαίνεται και απ' το ότι οι Ελληνόρρυθμοι ( Ουνίτες ) Κληρικοί τους παντρεύονται. Τώρα γιατί οι Ελληνόρρυθμοι παντρεύονται και οι υπόλοιποι όχι, είναι άλλου Πάπα ευαγγέλιο!

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθεί και σ' αυτό το θέμα την γνήσια Χριστιανική πρακτική του συνδυασμού και της παράλληλης ύπαρξης του έγγαμου και του άγαμου κλήρου. Έτσι, στον κόσμο υπάρχει ο έγγαμος κλήρος που με μεγαλύτερη ευχέρεια τελεί το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας αλλά και στα μοναστήρια υπάρχει ο άγαμος κλήρος και η τάξη των μοναχών, όπου καλλιεργείται στο έπακρο η χριστιανική ζωή και βιώνεται η απόλυτη αφοσίωση στον Θεό. Οι μοναχοί είναι φως για τον κόσμο. Και, ταυτόχρονα, είναι οι υπερασπιστές και του Ορθόδοξου δόγματος.

Οι επίσκοποι είναι σύμφωνα με την παράδοση άγαμοι ώστε να είναι αφοσιωμένοι στην φροντίδα του ποιμνίου χωρίς περισπασμούς.

Ο Προτεσταντισμός, αντιδρώντας στην ακρότητα της απόλυτης αγαμίας του κλήρου που υπήρχε στον Ρωμαιοκαθολικισμό, οδηγήθηκε στην αντίθετη ακρότητα, την παντελή κατάργηση της αγαμίας. Αυτό είχε ως συνέπεια την απόλυτη εκκοσμίκευση αλλά και την διαστροφή του ορθού δόγματος. Δεν είναι τυχαίο πως όλες οι αντίχριστες θεολογικές θεωρίες γεννήθηκαν κυρίως στον χώρο της Προτεσταντικής Θεολογίας. Εκεί, η κατάργηση της έννοιας της Ιεράς Παράδοσης αλλά και των μοναχικών ταγμάτων που, ανέκαθεν, προστάτευαν το δόγμα της πίστεως, επέτρεψε όλα αυτά τα φληναφήματα των ποικίλων αντιχριστιανικών θεολογικών απόψεων και θεωριών.

Έτσι, η Ορθόδοξη πρακτική αποτελεί την χρυσή μεσότητα, που υπαγορεύεται απὀ την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Οι ακρότητες χαρακτηρίζουν τις αιρέσεις.

ΠΡΟΟΔΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ

Η ταινία θίγει και το ζήτημα των διαφόρων απόψεων και ρευμάτων που υπάρχουν στην Εκκλησία. Η αδελφή Αλοΐσους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μάλλον συντηρητική. Ο π. Φλυν προοδευτικός ( η χρήση αυτών των όρων είναι λίγο προβληματική, αλλά τέλος πάντων ). Τελικά, η ταινία παρουσιάζει τα δύο άκρα. Την υπερβολικά συντηρητική Ηγουμένη που είναι συντηρητική και εκεί που δεν χρειάζεται και τον υπερβολικά προοδευτικό Ιερέα που τείνει στην μετατροπή του Χριστιανισμού σε κοινωνική θεωρία και οργάνωση. Η καημένη αδελφή Τζέιμς βρίσκεται σε σύγχυση! Τελικά, ποιός έχει δίκιο; Στο ζήτημα του διλήμματος μεταξύ θρησκευτικών και κοσμικών χριστουγεννιάτικων τραγουδιών και του Frosty the Snowman είμαστε με την αδελφή Αλοΐσους. Πάντως, Η ΜΕΣΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΗ ΟΔΟΣ. Και στην δική μας Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν ανάλογες τάσεις. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν. Ας δουν την ταινία και είμαστε σίγουροι πως θα κάνουν τους κατάλληλους παραλληλισμούς.

Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΑΙ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

Η έκπληξη ήρθε με τα έξτρας. Εκεί έδιναν συνέντευξη οι καθολικές καλόγριες που υπήρξαν η έμπνευση για τον δημιουργό της ταινίας John Patrick Shanley. Ήταν μια πραγματική απογοήτευση. Ναι, μην σας φαίνεται περίεργο! Το τάγμα στο οποίο ανήκουν, ακολούθησε τις φιλελεύθερες τάσεις της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Έτσι, οι μοναχές « πέταξαν » τα ράσα. Δεν αρνήθηκαν τον όρκο τους, δεν εγκατέλειψαν τον μοναχικό βίο. Απλά άφησαν τα ράσα και φόρεσαν διάφορα συνολάκια, χτενίστηκαν μοδάτα χτενίσματα και έβαλαν και ενώτια ( σκουλαρίκια ). Και ενώ είναι καλές ψυχές που θυσιάζονται για τον συνάνθρωπό τους αδικούν τους εαυτούς τους και την αποστολή τους.

Πραγματική γροθιά στο στομάχι. Απ' την εικόνα της αδελφής Τζέιμς, που σου προκαλούσε σεβασμό και δέος, να μεταφέρεσαι σ' αυτήν την κατάντια, γιατί περί κατάντιας πρόκειται. Και αυτό είναι ένα πολύ ωραίο δίδαγμα για εμάς τους Ορθοδόξους. Γιατί πολλά ακούγονται για την τροποποίηση ή την κατάργηση του ράσου στους κληρικούς.

Η άποψή μας πάνω σε αυτό το θέμα είναι η εξής. Το ράσο δεν κάνει τον παπά αλλά βοηθά τον παπά να αισθανθεί και να γίνει παπάς. Είναι γνωστό το σλόγκαν: « Είσαι ό,τι φοράς », και αυτό το σλόγκαν έχει αλήθεια μέσα του. Η ενδυμασία εκφράζει αυτό που είσαι αλλά και σε βοηθά να αισθανθείς αυτό που θες να είσαι. Επί παραδείγματι. Ο στρατιώτης με την στολή του αισθάνεται στρατιώτης. Ο τροχονόμος, ο αστυνομικός το ίδιο. Η καθιέρωση της στολής έχει λογική.

Ο παπάς έχει και αυτός το μαύρο και τιμημένο ράσο. Το μαύρο συμβολίζει την παροδικότητα του παρόντος αιώνος, το πένθος για την πτώση του ανθρώπου αλλά, ταυτόχρονα, είναι και το χρώμα της επισημότητας. Ο Ιερεύς είναι υπηρέτης του Υψίστου. Ήδη απ' τους πρώτους αιώνες οι μοναχοί φορούσαν μαύρο ένδυμα. Και, βέβαια, το ράσο έχει και ιστορική αξία. Το μαύρο ράσο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ και άλλων Αγίων και ηρώων της πίστεώς μας βάφτηκε κόκκινο απ' το μαρτυρικό τους αίμα. Δεν μπορείς να πετάς αυτό το ράσο. Δεν μπορείς να το βγάζεις χωρίς λόγο. Δεν μπορείς να το κόβεις και να το ράβεις, όπως θες. Το μοναχικό και ιερατικό ένδυμα πήρε αυτήν την μορφή μέσα από διαδικασίες αιώνων και, σοφά, κατέληξε στην σημερινή του μορφή.

Το ράσο κυνηγήθηκε από τους αντίχριστους διώκτες της πίστης μας. Απαγορεύτηκε στην κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση και απαγορεύτηκε - πλην εξαιρέσεων - στην Τουρκία των νεοτούρκων ( τώρα έχουν αρχίσει να χαλαρώνουν τα πράγματα και στην Τουρκία σ΄ αυτό το θέμα ).

Για ποιό λόγο, λοιπόν, να γίνονται εισηγήσεις στο χώρο της Ορθόδοξης Θεολογίας για την κατάργηση του ράσου; ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. Δεν καταλαβαίνουμε πως όλη αυτή η προσπάθεια εντάσσεται στην μεθόδευση περί αποϊεροποίησης των πάντων;

Άλλωστε, η κατάργηση ή η τροποποίηση του ράσου αφ' ενός μεν θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου προκαλώντας τεράστιο διχασμό στο σώμα της Εκκλησίας και αφ' ετέρου θα αποτελέσει την κακή αρχή μιας πολύ κακής πορείας. Πάρτε παράδειγμα τις Ρωμαιοκαθολικές καλόγριες που ανέφερα. Η μετάβαση απ' το ράσο στη σκιά ματιών, προφανώς, δεν έγινε αυτόματα. Η σταδιακή εκκοσμίκευση της ενδυμασίας περιγράφεται από τις ίδιες τις μοναχές. « Στην αρχή κοντύναμε την κάπα. Μετά κοντύναμε το ράσο. Τέλος, τα βγάλαμε τελείως », λένε στις σχετικές συνεντεύξεις.

ΕΛΕΟΣ! Άλλωστε, το μοντέλο του μοντέρνου ιερέα που φορά σνίκερς και κάνει τζόγκινγκ, μοντέλο που εφαρμόστηκε απ' τους ετερόδοξους στο εξωτερικό, έχει αποτύχει παταγωδώς! Δεν το βλέπουν εδώ οι δικοί μας; Ο Ιερέας εκπροσωπεί - τρόπον τινά - τον ίδιο τον Θεό, το ιερό. Δεν μπορείς να ανακατεύεις το στοιχείο του κοσμικού με το στοιχείο του ιερού. Δεν γίνεται, δεν πρέπει, πώς να το κάνουμε!

Στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ, βέβαια, αυτές οι απόψεις δεν υποστηρίζονται ανοιχτά. Στην Ευρώπη και την Αμερική, όμως, συμβαίνει οι Ορθόδοξοι ιερείς χωρίς πίεση να κυκλοφορούν με μαύρα κουστούμια. Και αυτό το ράσο που οι ετερόδοξοι θαυμάζουν και ζηλεύουν, εμείς το απεμπολούμε μόνοι μας. Η διαφορά Ορθοδοξίας και αίρεσης, η διαφορά ιερού και κοσμικού καταδεικνύεται και απ' το ράσο.

Οι αιρετικοί στο εξωτερικό, όταν βλέπουν κάποιο Ορθόδοξο Ιερέα με το ράσο του εκφράζουν τον σεβασμό και την εκτίμησή τους. Του λένε: ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΑΣ! Εμείς την αλλάξαμε και το μετανιώσαμε. Κρατήστε αυτό που έχετε για να μας το δώσετε στην συνέχεια ξανά!

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ!

Βλέποντας τις αδελφές αυτού του τάγματος ( Sisters of Charity ) με τα χρωματιστά φουλάρια θυμηθήκαμε τον άνδρα με τα μαύρα. Πρόκειται για μια περίπτωση που μας προξένησε εντύπωση και σχετίζεται, κάπως, με το θέμα μας. Πρόκειται για τον Johnny Cash. Ο τύπος δεν ήταν καλόγερος, ο τύπος δεν ήταν παπάς. Και, έκανε πολλά λάθη στη ζωή του. Όμως, αυτός ο τύπος που είχε βαθιά πίστη στον Χριστό, πίστη που την ομολογούσε με παρρησία, επέλεξε να φορά πάντα μαύρα για μια σειρά λόγων που τους εξέθεσε στο τραγούδι του « The Man in Black ». Και εμείς ρωτάμε:Αν ο Johnny σκεφτόταν έτσι, εμείς με την πληρότητα της θεολογικής γνώσης και τον πλούτο της Παράδοσης που έχουμε στην Ορθοδοξία, πώς θα έπρεπε να σκεφτόμαστε;

Ακούστε το τραγούδι

Και διαβάστε το:

Well, you wonder why I always dress in black,
Why you never see bright colors on my back,
And why does my appearance seem to have a somber tone.
Well, there's a reason for the things that I have on.

I wear the black for the poor and the beaten down,
Livin' in the hopeless, hungry side of town,
I wear it for the prisoner who has long paid for his crime,
But is there because he's a victim of the times.

I wear the black for those who never read,
Or listened to the words that Jesus said,
About the road to happiness through love and charity,
Why, you'd think He's talking straight to you and me.

Well, we're doin' mighty fine, I do suppose,
In our streak of lightnin' cars and fancy clothes,
But just so we're reminded of the ones who are held back,
Up front there ought 'a be a Man In Black.

I wear it for the sick and lonely old,
For the reckless ones whose bad trip left them cold,
I wear the black in mournin' for the lives that could have been,
Each week we lose a hundred fine young men.

And, I wear it for the thousands who have died,
Believen' that the Lord was on their side,
I wear it for another hundred thousand who have died,
Believen' that we all were on their side.

Well, there's things that never will be right I know,
And things need changin' everywhere you go,
But 'til we start to make a move to make a few things right,
You'll never see me wear a suit of white.

Ah, I'd love to wear a rainbow every day,
And tell the world that everything's OK,
But I'll try to carry off a little darkness on my back,
'Till things are brighter, I'm the Man In Black.

Ο άνδρας με τα μαύρα

Λοιπόν αναρωτιέσαι γιατί πάντα ντύνομαι στα μαύρα
γιατί πάντα βλέπεις μαύρη κάπα στην πλάτη μου
και γιατί η εμφάνισή μου μοιάζει να έχει ένα μουντό τόνο
Ε λοιπόν, υπάρχει ένας λόγος γι' αυτά που φορώ

Φορώ τα μαύρα για τον φτωχό και αυτόν που έχει χτυπηθεί και πέσει κάτω
ζώντας σε μια χωρίς ελπίδα πεινασμένη μεριά της πόλης
Τα φορώ για τον φυλακισμένο που έχει πληρώσει με το παραπάνω το έγκλημά του
αλλά βρίσκεται στη φυλακή γιατί είναι θύμα των καιρών

Φορώ τα μαύρα γι' αυτούς που ποτέ δεν διάβασαν
ή δεν άκουσαν τα λόγια που είπε ο Ιησούς
για τον δρόμο που οδηγεί στην ευτυχία μέσα απ' την αγάπη και το έλεος
γιατί θα νόμιζες πως τα ( Ο ΙΗΣΟΥΣ ) απευθύνεται απευθείας σε σένα και μένα

Λοιπόν, τα πάμε πολύ καλά, υποθέτω
με το ξεχωριστό προνόμιο των γρήγορων σαν αστραπή αυτοκινήτων και των μοδάτων ρούχων μας αλλά απλά για να μας υπενθυμίζει αυτούς που έμειναν πίσω
θα έπρεπε πολύ μπροστά να υπάρχει ένας τύπος στα μαύρα

Τα φορώ για τον άρρωστο και μονάχο ηλικιωμένο
για αυτούς που δεν πρόσεξαν και το κακό τους ταξίδι, τους άφησε στην παγωνιά
φορώ τα μαύρα θρηνώντας για τις ζωές που θα μπορούσαν να υπάρξουν
Κάθε εβδομάδα χάνουμε εκατό καλούς νέους άνδρες.

Και τα φορώ για τους χιλιάδες που πέθαναν πιστεύοντας πως ο Κύριος ήταν με την δική τους παράταξη στον πόλεμο
τα φορώ και για άλλους εκατό χιλιάδες που έχουν πεθάνει
πιστεύοντας πως όλοι είμαστε στην ίδια μεριά

Καλά, γνωρίζω πως υπάρχουν πράγματα που ποτέ δεν θα φτιάξουν
και υπάρχουν πράγματα που πρέπει να αλλάξουν, όπου και αν πάς,
αλλά μέχρι να ξεκινήσουμε να κάνουμε μια κίνηση για να φτιάξουμε κάποια πράγματα σωστά
δεν πρόκειται να με δεις να φορώ λευκό κουστούμι

Ω, θα ήθελα πολύ να φορώ ένα ουράνιο τόξο ( πολύχρωμα ρούχα )κάθε μέρα,
και να λέω στον κόσμο πως όλα είναι εντάξει
αλλά εγώ θα προσπαθήσω να φορτωθώ λίγη μαυρίλα στην πλάτη μου,
μέχρι τα πράγματα να γίνουν πιο φωτεινά, είμαι ο άνδρας στα μαύρα.

ΜΠΕΝ ΧΟΥΡ

Το βιβλίο « Μπεν Χουρ » έγραψε ο ήρωας του Αμερικανικού εμφυλίου πολέμου στρατηγός Lew Wallace. Ο Wallace υπήρξε και επιτυχημένος δικηγόρος, ενώ υπηρέτησε και ως κυβερνήτης της περιοχής του Νέου Μεξικού και Γερουσιαστής της Πολιτείας της Ιντιάνα. Μετά από μια συζήτηση με έναν αγνωστικιστή προβληματίστηκε για το πόσο λίγα ήξερε για την πίστη του. Όντας προβληματισμένος αποφάσισε να γράψει ένα μυθιστόρημα που θα διαδραματιζόταν την εποχή του Ιησού. Ξεκίνησε να γράφει το 1876. Διεξήγαγε φοβερή έρευνα. Όταν τέλειωσε την συγγραφή του βιβλίου είχε πιστέψει. Η αναζήτηση της αλήθειας απ’ τον πρωταγωνιστή του έργου, τον Μπεν Χουρ ήταν και αναζήτηση της αλήθειας απ’ τον συγγραφέα, τον Wallace. Και οι δυο βρήκαν την αλήθεια. Η ΔΕ ΑΛΗΘΕΙΑ ΗΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.

Το βιβλίο, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1880 δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Δύο χρόνια μετά την έκδοσή του, όμως, γίνεται BEST SELLER και γνωρίζει πρωτοφανή δημοσιότητα. Θα παραμείνει ως το μεγαλύτερο Best seller για πενήντα περίπου χρόνια. Κάποιοι παραγωγοί προτείνουν στον Wallace να το κάνουν θεατρική παράσταση. O Wallace ήταν διστακτικός. Δεν ήθελε να παίξει κάποιος ηθοποιός τον ρόλο του Χριστού. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΔΥΘΕΙ ΤΟΝ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ. Οι παραγωγοί βρήκαν μια συμβιβαστική λύση. Κανείς δεν θα υποδυόταν τον Χριστό. Μια μεγάλη ξύλινη φιγούρα, σαν κούκλα, θα φαινόταν σαν σκιά μέσα σε φως. Ο Wallace δέχτηκε και η θεατρική παράσταση ξεκίνησε το 1899. Αμέσως, έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία. Μέσα στα 20 έτη που παιζόταν, την είδαν πάνω από 20 εκατομμύρια άνθρωποι. Τα έσοδα ξεπέρασαν τα 10 εκατομμύρια δολάρια, εκπληκτικό για την εποχή ποσό. Προκειμένου να επιτευχθεί αρτιότερο τεχνικά αποτέλεσμα, εφαρμόστηκαν και σκηνοθετικές καινοτομίες. Για την σκηνή της ναυμαχίας, κατασκευάστηκαν ειδικοί ανεμιστήρες που έκαναν κάποια υφάσματα να ανεμίζουν και να δημιουργούν την αίσθηση της τρικυμισμένης θάλασσας. Για την σκηνή της αρματοδρομίας κατασκευάστηκε ειδικός κύλινδρος που κινούσε το ύφασμα με την εικόνα του σταδίου ώστε να δίνεται η αίσθηση ότι τα άρματα, που στην ουσία παρέμεναν ακίνητα, έτρεχαν. Στην τελευταία παράσταση ελάχιστα ήταν τα μέλη του θιάσου που έπαιζαν στην παράσταση απ’ όταν ξεκίνησε. Ανάμεσά τους, το άλογο του Wallace, « Monk ». H δημοσιότητα που απέκτησε η παράσταση ήταν τέτοια που σε πολλές περιοχές οργανώνονταν αρματοδρομίες. Η θεατρική παράσταση έμεινε στην ιστορία και για έναν άλλο λόγο. Μετά τον θάνατο του Wallace το 1905 οι κληρονόμοι του διεκδίκησαν ποσοστά απ’ τους θεατρικούς παραγωγούς. Η υπόθεση πήγε στα δικαστήρια, καθώς η υπόθεση των πνευματικών δικαιωμάτων δεν είχε, τότε, ακόμη ξεκαθαριστεί. Το δικαστήριο δικαίωσε τους κληρονόμους. Η απόφαση του δικαστηρίου απετέλεσε δικαστικό προηγούμενο για παρόμοιες υποθέσεις.

Το 1909 γυρίστηκε μια σύντομη βουβή ταινία. Το 1925 η εταιρεία ΜGM που είχε αγοράσει τα πνευματικά δικαιώματα αποφάσισε να γυρίσει μια καλύτερη ταινία. Η ταινία ήταν και αυτή βουβή και κόστισε 4 εκατομμύρια δολάρια, μια εποχή που η ακριβότερη ταινία δεν κόστιζε πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια. Για την σκηνή της ναυμαχίας κατασκευάστηκαν πραγματικές γαλέρες που συνεπλάκησαν σε πραγματική ναυμαχία. Ένα ατύχημα προκάλεσε πυρκαγιά και τεράστια αναστάτωση. 42 κάμερες κατέγραφαν τις διάφορες σκηνές. Η ταινία έγινε επιτυχία. Την είδαν όλοι. Και με αυτήν η MGM καθιερώθηκε και εδραιώθηκε στα κινηματογραφικά πράγματα. Το 1931 στην ταινία προστέθηκε μουσική. Το 1950 ο « Μπεν Χουρ » γυρίστηκε για την τηλεόραση.

Το 1958 η M.G.M. βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Οι υπεύθυνοι της εταιρείας καλούν τον Σαμ Ζίμπαλιστ, που θεωρούνταν ως ο καλύτερος παραγωγός που διέθεταν και του λένε: « Θα γυρίσεις το ισχυρότερο χαρτί που έχουμε, τον Μπεν Χουρ. Πάρε όσα χρήματα έχουμε. Αν αποτύχεις, δεν υπάρχει στούντιο ». Ο Σαμ Ζίμπαλιστ βάζει όλη του την δύναμη στην παραγωγή. Καλεί τον Γουίλιαμ Γουάιλερ με τον οποίο είχε ξανασυνεργαστεί και του ζητά να ανεβάσει το έργο. Ο Γουάιλερ με ένα εκατομμύριο δολάρια για αμοιβή δέχεται. Ο Ζίμπαλιστ εμπλέκεται ενεργά στην όλη διαδικασία. Πριν ολοκληρωθεί η ταινία θα πεθάνει από έμφραγμα. Πολλοί απέδωσαν τον θάνατό του στην τεράστια ευθύνη που είχε αναλάβει. Πάντως, τελικά, οι προσπάθειές του δεν πήγαν χαμένες. Το στούντιο που είχε αναλάβει να σώσει, γλίτωσε την χρεωκοπία. Η M.G.M. σώθηκε.

Η παραγωγή ήταν επική. Πάνω από 300 σκηνικά χρησιμοποιήθηκαν. Ένα χρόνο κράτησε η προετοιμασία για την σκηνή της αρματοδρομίας. Η ταινία γυρίστηκε στην περίφημη cinecita ( πόλη του κινηματογράφου ) στην Ιταλία. Το μεσογειακό κλίμα της ταίριαζε με την υπόθεση της ταινίας που διαδραματίζεται στην Παλαιστίνη.

Σχετικά με το σενάριο υπήρχε ένα πρόβλημα. Η Μ.G.M. είχε σαράντα σενάρια, κανένα εκ των οποίων δεν κρινόταν ικανοποιητικό. Τελικά, έφτασε η ημέρα των γυρισμάτων και δεν υπήρχε σενάριο. Κάθε ημέρα γραφόταν το σενάριο που θα γυριζόταν την επομένη. Εργάστηκαν τρεις σεναριογράφοι. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Ωστόσο, όλη αυτή η υπόθεση στοίχισε στην ταινία το Όσκαρ σεναρίου. Προτάθηκε για το βραβείο ο τελευταίος σεναριογράφος, ενώ οι προηγούμενοι είχαν δουλέψει πολύ περισσότερο από αυτόν. Ο Γουάιλερ που το θεώρησε αδικία, ενήργησε παρασκηνιακά ώστε να μην του δοθεί το όσκαρ. Καθώς όλη αυτή η αντιδικία έγινε γνωστή, η ταινία δεν πήρε το όσκαρ σεναρίου παρά το ότι πραγματικά το άξιζε. Ο σκηνοθέτης του έπους, ο Γουάιλερ, αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι ένα πραγματικό αίνιγμα ή, έστω, κάτι παράδοξο. Κατ’ αρχήν ήταν Εβραίος! Ναι, μάλιστα, Εβραίος! Ωστόσο, τελικά, έκανε την καλύτερη ταινία για τον Χριστό. Μάλιστα, το καυχιόταν. « Χρειάστηκε ένας Εβραίος για να γυριστεί μια καλή ταινία για τον Χριστό », έλεγε. Φαίνεται πως και αυτός ακολούθησε την πορεία του συγγραφέα του έργου αλλά και του βασικού ήρωα της ταινίας. Βρήκε και αυτός την αλήθεια, τον Χριστό. Στις συνεντεύξεις του έτσι τον ονομάζει: « Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ». Όποιος δει την ταινία, το καταλαβαίνει. Η ταινία είναι καρπός πίστης. Άλλωστε, δεν είναι ο μόνος Εβραίος που συνειδητοποίησε πως ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ( δες και το άρθρο μας για τον Bob Dylan στο άλλο μπλογκ μας ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ).

Ο Γουίλιαμ Γουάιλερ δημιούργησε ένα αριστούργημα, ένα πραγματικό έργο τέχνης. Η σκηνή της γέννησης του Χριστού π.χ. στην αρχή της ταινίας είναι ανεπανάληπτη. Είναι σαν να βλέπεις έναν πίνακα του Μιχαήλ Αγγέλου ή του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Η σκηνή της Σταύρωσης σε συγκλονίζει. Και όλη η ταινία είναι ένα γεμάτη τέτοιες σκηνές. Κάθε πλάνο είναι ένα έργο τέχνης, ένα πραγματικό ποίημα.

Η αριστουργηματική μουσική του Μίκλος Ρόσα είναι εφάμιλλη των μεγάλων δημιουργιών του Μπαχ, του Βιβάλντι και του Μότζαρτ. Είναι καθαρή και υψηλή τέχνη. Και συνδυάστηκε έτσι ώστε να βρίσκεται σε αρμονία με τα διάφορα πλάνα. Οι σκηνές γυρίστηκαν ανάλογα με την μουσική, για να ταιριάξουν μ’ αυτήν.

Σκηνοθεσία, ηθοποιία και μουσική συνδυάστηκαν αρμονικά στην δημιουργία της τελειότερης κινηματογραφικής δημιουργίας όλων των εποχών. Όταν βλέπεις τον « Μπεν Χουρ » καταλαβαίνεις γιατί ο κινηματογράφος ονομάστηκε « έβδομη τέχνη ».

Ο Γουάιλερ σεβάστηκε την επιθυμία του συγγραφέα του βιβλίου να μην υποδυθεί κάποιος ηθοποιός τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ. Σε συνέντευξή του λέει: « Ήταν μια πρόκληση το πώς θα δείξεις τον Χριστό. Έδειχνα πλάνα από πίσω ή από το πλάι, έδειχνα την αντίδραση όσων τον κοιτούσαν. Έτσι, νόμιζες πως τον είδες ενώ δεν τον είχες δει ». Αυτή η τακτική είναι, πραγματικά, η άριστη. Τότε βέβαια, στηριζόταν και στον κώδικα του Χέηζ, σημαντικού παράγοντα της βιομηχανίας του θεάματος, ο οποίος περίπου το 1920 είχε συντάξει έναν κώδικα δεοντολογίας που ακολουθούσαν οι εταιρείες παραγωγής. Σύμφωνα με αυτόν τον κώδικα δεν επιτρεπόταν να φανεί το πρόσωπο του Χριστού. Ο κώδικας εγκαταλείφθηκε μετά το 1960. Πολύ σωστά καθοριζόταν απ’ τον κώδικα πως δεν έπρεπε να φαίνεται στις ταινίες το πρόσωπο του Χριστού. Και αυτό γιατί κανείς ηθοποιός δεν μπορεί να υποδυθεί τον Θεάνθρωπο. Όποιος έχει δει κάποιον Άγιο, καταλαβαίνει τί θέλω να πω. Όταν βλέπεις κάποιον Άγιο, αισθάνεσαι κάτι το συγκλονιστικό. Επηρεάζεται ολόκληρη η ύπαρξή σου. Είναι η Θεία Χάρις που επενεργεί. Και το βίωμα που αισθάνεται κάποιος όταν βλέπει κάποιον Άγιο δεν είναι τίποτε σε σχέση με αυτό που αισθάνονταν οι άνθρωποι της εποχής της Καινής Διαθήκης, όταν έβλεπαν τον Χριστό. Ο Χριστός δεν ήταν απλά κάποιος Άγιος. Ήταν ο ίδιος ο Θεός. Γι’ αυτό και οι Απόστολοι άφηναν τα δίχτυα, οι άνθρωποι άφηναν τις δουλειές τους και όλοι, απλά, τον ακολουθούσαν χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες. Ποιός ηθοποιός μπορεί έστω και στο ελάχιστο να δημιουργήσει στην καρδιά των θεατών το ίδιο βίωμα; Εν πάση περιπτώσει, βάσει του « σκηνοθετική αδεία » ανεχόμαστε κάποιες τέτοιες ταινίες. Πάντως είναι λάθος.

Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε και στο κάστιγκ. Ο Τσάρλτον Ίστον, το ωραιότερο παράστημα του Χόλιγουντ επιλέχτηκε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τους Ρωμαίους που ήταν οι αριστοκράτες της εποχής, τους έπαιξαν Άγγλοι ηθοποιοί που είχαν και μια πιο αριστοκρατική αγγλική προφορά. Αμερικανοί ηθοποιοί έπαιξαν τους Εβραίους εκτός απ’ την συμπρωταγωνίστρια του Μπεν Χουρ, την Ηaya Harareet που ενσάρκωσε τον ρόλο της Εσθήρ και η οποία ήταν Παλαιστινιακής καταγωγής. Την αδελφή του Μπεν Χουρ υποδύθηκε η κουνιάδα του Γουίλιαμ Γουάιλερ, Martha Scott.

Επιλέχθηκε για το γύρισμα της ταινίας η κάμερα των 65 milimetres. Η εικόνα που δίνουν αυτές οι κάμερες είναι περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη απ’ την εικόνα που δίνουν οι περισσότερες ταινίες σήμερα. Αυτή η κάμερα σου δίνει μια εικόνα ανάλογη με αυτήν που βλέπεις. Η αναλογία είναι τρία προς ένα, δηλαδή έχεις τρεις φορές σε μήκος ό,τι έχεις μια φορά σε ύψος. Βέβαια, λόγω αυτής της εικόνας είναι καλύτερο να βλέπεις την ταινία σε κινηματογραφική αίθουσα ή, τέλος πάντως, σε πανί με βιντεοπροβολέα. Σε μια μικρή τηλεόραση δεν έχεις πολύ καλή εικόνα, δεν μπορείς να δεις τις λεπτομέρειες.

Η ταινία κόστισε 15 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν η ακριβότερη μέχρι τότε παραγωγή. Απέδωσε απ’ την προβολή της στις αίθουσες πάνω από 80 εκατομμύρια δολάρια. Και έσωσε την Μ.G.M.. Όταν γυρίζονταν οι τελευταίες σκηνές της ταινίας, κάποιοι απ’ τους συντελεστές της έλεγαν μεταξύ τους: « 20 χρόνια μετά κάποιοι θα κάθονται, όπως εμείς τώρα, και θα ξαναγυρίζουν τον Μπεν Χουρ ». Όμως, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ. Η ταινία υπήρξε η καλύτερη ταινία όλων των εποχών. Δεν γυρίστηκε remake. Kαι ούτε θα γυριστεί. Δεν μπορείς να διορθώσεις την τελειότητα. Έπρεπε να περάσουν σαράντα περίπου χρόνια για να κερδίσει άλλη ταινία τον ίδιο αριθμό όσκαρ. Η ταινία Τιτανικός κέρδισε και αυτή 11 Όσκαρ. Εννοείται πως δεν υπάρχει καμία σχέση, δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση. Η μια, ο « Τιτανικός » ήταν ένα φτηνό ρομάντζο, σαν αυτά που πουλιούνται με το κιλό στα περίπτερα και μάλιστα άσχημο. Μια απάτη, σαν το ομώνυμο πλοίο, μόνο όνομα και πομπώδης τίτλος και τίποτα ουσιαστικό. Και η μόνη ταινία που ενώ κόστισε ένα τεράστιο μπάτζετ, ψάχνεις το εφέ με το κυάλι! Μια σαχλαμάρα! Η άλλη, ο « Μπεν Χουρ » ένα αιώνιο έργο υψηλής τέχνης με διαχρονικά μυνήματα. Άλλωστε, τί άλλο να πώ; Βάλτε την φωτογραφία του Ντι Κάπριο δίπλα στην φωτογραφία του Ίστον και θα καταλάβετε τί θέλω να πώ. Το 2004 η ταινία « Ο άρχοντας των δακτυλιδιών 2 » κέρδισε και αυτή 11 όσκαρ. Ο Τσάρλτον Ίστον πέθανε στην ηλικία των 84 ετών. Η επί 64 έτη σύζυγός του Λυδία – παντρεύτηκε μόνο μια φορά – ήταν στο πλευρό του. Η οικογένειά του ( είχε ένα γιο, μιαν κόρη και τρία εγγόνια ) εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: « Τον γνωρίσαμε σαν έναν σύζυγο που λάτρευε την γυναίκα του, σαν έναν στοργικό και αφοσιωμένο πατέρα και σαν έναν ευγενικό παππού μ’ ένα μεταδοτικό αίσθημα του χιούμορ. Υπηρέτησε αυτούς τους πολύ πιο σπουδαίους ρόλους με καταπληκτική πίστη, κουράγιο και αξιοπρέπεια. Αγάπησε βαθιά και αγαπήθηκε βαθιά ».

Ο Τσάρλτον Ίστον έχει ερμηνεύσει, επίσης, τον Μωυσή στην ταινία « Οι δέκα εντολές » ενώ γύρισε και ένα ντοκυμαντέρ 4 ωρών με τον τίτλο « Ο Τσάρλτον Ίστον παρουσιάζει την Βίβλο ». Πίστευε βαθιά στον Χριστό.

Επίσης, ο Τσάρλτον Ίστον ήταν γνωστός και για τον πολιτικό ακτιβισμό του. Ήταν υποστηρικτής του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και στεκόταν δίπλα του, όταν αυτός έκφώνησε τον περίφημο λόγο του « I have a dream ». Ακόμη, υπήρξε επί σειρά ετών πρόεδρος της Εθνικής ένωσης υπέρ της οπλοφορίας ( National Rifle Association ), και αυτό του έδωσε τον χαρακτηρισμό του συντηρητικού. ( Η οπλοκατοχή είναι χαρακτηριστικό στοιχείο του Αμερικανικού πολιτισμού. Στο γεγονός της οπλοφορίας των Αμερικανών αποδίδεται η επιτυχία του αγώνα της ανεξαρτησίας απ’ τον αγγλικό ζυγό. Οι Αμερικανοί οπλοφορώντας αισθάνονται την ευθύνη για την διατήρηση του αγαθού της ελευθερίας. Είναι δύσκολο για μας να κατανοήσουμε αυτήν την αντίληψη. Ωστόσο, είναι μια αμερικάνικη παράδοση που υπάρχει. Βέβαια, έχει και την αρνητική του όψη, αφού αυτό έχει σαν συνέπεια αυξημένη οπλοχρησία. Αν μαλώσεις και δεν οπλοφορείς θα δώσεις μια γροθιά. Αν μαλώσεις και κρατάς ένα περίστροφο ή ένα ημιαυτόματο ούζι, μπορεί να σκοτώσεις τον άλλο πάνω στα νεύρα σου. Και αν εσύ μπορείς να συγκρατήσεις τα νεύρα σου, ο κάθε τρελός που οπλοφορεί, δεν μπορεί. Απ’ την άλλη με τους κατάλληλους κανόνες, κανόνες που πρότεινε ο Ίστον, είναι δυνατόν η συνήθεια της οπλοχρησίας να γίνει – όσο γίνεται – ασφαλής. Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι στις τρεις περιοχές που δεν πάτησαν οι Τούρκοι, την Μάνη, τα Σφακιά και το Σούλι οπλοφορούσαν όλοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Βέβαια, σκοτώνονταν συχνά και σε βεντέτες μεταξύ τους αλλά δεν είχαν τους Τούρκους στο κεφάλι τους. Και ένας λαός που οπλοφορεί είναι ο εφιάλτης του κάθε δικτάτορα και του κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος. Στο ντοκυμαντέρ που γύρισε ο αν μη τι άλλο ενδιαφέρων τύπος, Μάικλ Μουρ, για την οπλοκατοχή στις Η.Π.Α. συκοφαντεί φρικτά τον Τσάρλτον Ίστον με διάφορα ψέματα. Τα ψέματα αυτά αναφέρονται στο ντοκυμαντέρ « Τα ψέματα του Μάικλ Μουρ » που γυρίστηκε για να εκθέσει το πώς ο Μουρ ενίοτε διαστρέφει την αλήθεια για να παρουσιάσει τα πράγματα, όπως θέλει αυτός ).

Η ταινία « Μπεν Χουρ » είναι η τελειότερη Χριστιανική ταινία που έχουμε δει. Και, ταυτόχρονα, είναι η τελειότερη, γενικά, ταινία που έχουμε δει. Και είναι η μοναδική, ίσως, ταινία που είναι ανώτερη του βιβλίου στο οποίο βασίζεται. Άλλωστε, δημιουργήθηκε για να υμνήσει Αυτόν, που, όπως φέρεται να λέει στην ταινία η Εσθήρ, υπήρξε « a Μan more than a man ». Οδηγεί σ’ Εκείνον. Και ό,τι έχει την χάρη Του, είναι ΑΙΩΝΙΟ!

Κόκκινος Ουρανός: Soul Surfer

Κόκκινος Ουρανός: Soul Surfer: "Η αμερικάνικη ταινία ‘ Soul Surfer ’ που κάνει επίσημα την προβολή της σε ΗΠΑ και Καναδά, στις 8 Απριλίου 2011, αναφέρεται στη ζωή της s..."

H ΤΕΛΕΤΗ

Συνήθως δεν πάω να δω στον κινηματογράφο να δω θρίλερ. Αν θέλω να αγχωθώ, αγχώνομαι καλύτερα στο σπίτι μου. Αλλά τί λέω; Συνήθως δεν βλέπω καν θρίλερ. Και δεν βλέπω ειδήσεις καλύτερα; Για να είμαι πιο ακριβής βλέπω θρίλερ μόνο αν έχουν θρησκευτικό ενδιαφέρον ή είναι εξαιρετικά καλογυρισμένα.

Ωστόσο, αισθάνθηκα πως έπρεπε να δω το « the Rite ». Δεν κυκλοφορούν συχνά ταινίες με χριστιανικό μήνυμα και, όταν κυκλοφορούν, αισθάνομαι πως πρέπει να τις υποστηρίξω. Στο κάτω κάτω έχω ένα blog για χριστιανικές ταινίες. Αισθάνθηκα πως έπρεπε να είμαι ενημερωμένος. Αισθάνθηκα πως έπρεπε να το δώ.

Το ανέβαλλα συνεχώς και όταν πήγα το έπαιζε μόνο μια αίθουσα. Περίμενα πως θα είναι άδεια αλλά τελικά διαψεύσθηκα. Η αίθουσα ήταν γεμάτη και δεν ήταν καν Παρασκευοσαββατοκύριακο. Έχω την αίσθηση πως πολλοί από όσους βρίσκονταν εκεί δεν πήγαν απλά να περάσουν την ώρα τους. Πήγαν και για να ενημερωθούν και να προβληματιστούν.

Έκατσα στην πολυθρόνα και περίμενα υπομονετικά να περάσουν τα τρέιλερς. Εμφανίζονται τα πρώτα γράμματα. « Η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και πραγματικά πρόσωπα », γράφει στην οθόνη. « Ενδιαφέρον » σκέφτηκα. Και μετά... ήρθε ένα τρένο και με πάτησε. Ή μάλλον έτσι αισθάνθηκα. Δεν περίμενα ότι η ταινία θα ήταν τόσο καλή. Ήταν συγκλονιστική. Όχι για την ερμηνεία του Χόπκινς και των άλλων συντελεστών που πραγματικά έδωσαν ρέστα. Όχι γιατί ήταν πράγματι άψογη τεχνικά. Δεν ήταν αυτό το θέμα. Αυτό που μέτρησε ήταν ότι ήταν ακριβής. Ξεχάστε τα ηλίθια τεχνικά εφέ που βλέπετε σε άλλες ταινίες. Η ταινία δεν βασιζόταν σε αυτά. Η ταινία δεν ήταν παραμύθι. Απέδιδε την πραγματικότητα και την απέδιδε σωστά.

Η υπόθεση έχει ως εξής. Ένας νεαρός υποψήφιος Ιερέας, ο Μάικλ Κόβακ έχει αμφιβολίες. Τείνει προς το σκεπτικισμό. Και σκέφτεται να εγκαταλείψει τον δρόμο της ιερατικής κλήσης. Ο μέντοράς του τον στέλνει να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο για εξορκιστές που γίνεται στην Ρώμη. Εκεί ο νεαρός γνωρίζεται με έναν παλαιό και έμπειρο εξορκιστή τον π. Λουκά. Παρακολουθεί τελετές. Και έρχεται αντιμέτωπoς όχι μόνο με τους προσωπικούς του δαίμονες - τρόπος του λέγειν - , αλλά και με τους πραγματικούς δαίμονες, με τον ίδιο τον διάβολο.

Η ταινία βασίστηκε στο βιβλίο του Matt Bagglio, « The making of a modern exorcist ». Ο Bagglio είναι δημοσιογράφος που ασχολήθηκε με το θέμα των εξορκισμών σαν ερευνητής. Οι παραγωγοί της ταινίας τον προσέγγισαν και αγόρασαν τα πνευματικά δικαιώματα του βιβλίου. Ζήτησαν και από τον π. Garry Thomas, στον οποίο βασίστηκε ο χαρακτήρας του π. Λουκά να γίνει σύμβουλος της ταινίας. Ο Garry αρχικά, αρνήθηκε. « Δεν σας εμπιστεύομαι » είπε στους παραγωγούς. Τελικά δέχτηκε αφού το σενάριο άλλαξε εννιά φορές και τον διαβεβαίωσαν πως θα δείξουν σεβασμό στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ( χρησιμοποιούμε τον όρο Εκκλησία στην συγκεκριμένη περίπτωση με κοινωνιολογικό περιεχόμενο, αφού έχει επικρατήσει ο όρος, με την έννοια της θρησκευτικής οργάνωσης, μια λέξη έχει διάφορες χρήσεις, λέμε π.χ. εκκλησία του δήμου. Με δογματικούς όρους δεν μπορούμε να μιλάμε για Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι ΜΙΑ, Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ). Χάρη στις συμβουλές του η ταινία έγινε εξαιρετικά αληθοφανής. Ο Garry Thomas συμβούλεψε και τον Hopkins και τους άλλους ηθοποιούς για διάφορα θέματα. Τόσο οι σκηνοθέτες όσο και οι ηθοποιοί και οι υπόλοιποι συντελεστές μελέτησαν σχετικό υλικό, κασέτες κ.τ.λ.. Οι πρωταγωνιστές σχεδόν παραβρέθηκαν και σε έναν εξορκισμό ( ήταν στο διπλανό δωμάτιο και άκουγαν από μεγάφωνα τον εξορκισμό ). Βέβαια σε μερικά θέματα λειτούργησε το « σκηνοθετική αδεία » αλλά σαν τελικό αποτέλεσμα η ταινία αποδίδει πραγματικά γεγονότα.

ΤΡΕΪΛΕΡ 

 

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ο εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ
 

H ταινία « Ο εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ » βασίζεται και αυτή σε πραγματικά γεγονότα. Κυκλοφόρησε μερικά χρόνια νωρίτερα. Και αυτή η ταινία αποδίδει με ρεαλισμό το φαινόμενο του δαιμονισμού και των εξορκισμών. Ο σκηνοθέτης μελέτησε πολύ σχετικό υλικό για να αποδώσει με πιστότητα την πραγματικότητα. Κάποιοι απ' τους συντελεστές της γύρισαν πρόσφατα το « the rite », στο οποίο αναφερθήκαμε.

 

Ορθόδοξος Χριστιανισμός: Το Μεγάλο Ταξίδι

Ορθόδοξος Χριστιανισμός: Το Μεγάλο Ταξίδι: "Το 'Μεγάλο Ταξίδι' βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του John Bunyan. Σήμερα ανακάλυψα και είδα μια υπέροχη Χριστιανική ταινία στο you tube. Ον..."

Κόκκινος Ουρανός: Οι… «άλλες» τούρκικες τηλεοπτικές σειρές: Οι ‘ήρωε...

Κόκκινος Ουρανός: Οι… «άλλες» τούρκικες τηλεοπτικές σειρές: Οι ‘ήρωε...: "Βρισκόμαστε στο 1920, σε ένα παραθαλάσσιο χωριό στην περιοχή της Σμύρνης, όπου υπάρχει ελληνικό «κατοχικό» στρατιωτικό τμήμα. Οι «κακο..."

Κόκκινος Ουρανός: "Black Swan" και το Χόλυγουντ διδάσκει σατανισμό

Κόκκινος Ουρανός: "Black Swan" και το Χόλυγουντ διδάσκει σατανισμό: "Κάνοντας πριν λίγες ημέρες «λαμπρή πρεμιέρα» στην Αθήνα, η ταινία θρίλερ «Black Swan» (Μαύρος Κύκνος) έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον. Εκσ..."

ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΓΑΠΗΣ

FIREPROOF
Μια εξαιρετική χριστιανική ταινία.Το σενάριο εξαιρετικό, οι ερμηνείες καταπληκτικές, η μουσική, η φωτογραφία, η σκηνοθεσία, τα τεχνικά εφέ όλα θαυμάσια. Η ταινία, όχι μόνο είναι ισάξια αλλά σαφώς υπερτερεί σε όλα αυτά τα σημεία πολλών επαγγελματικών, δήθεν καλλιτεχνικών ταινιών, που προτάσσονται για όσκαρ μόνο και μόνο γιατί προωθούν θέματα πολιτικής « ορθότητας » ( αποκρυφισμός, ομοφυλοφιλία, παγκοσμιοποίηση κ.τ.ο. ).

Η ταινία τα έχει όλα. Συναίσθημα, δραματικές σκηνές, χιούμορ, τα πάντα. Όπως σχολιάζει ένας απ’ τους συντελεστές της ταινίας, « δημιουργήσαμε μια ταινία που βλέποντάς την θα κλάψεις με την καρδιά σου, θα γελάσεις με την καρδιά σου, και θα φύγεις απ’ τον κινηματογράφο έχοντας πάρει “ τροφή ” για σκέψη.

Στις εισπράξεις τα κατάφερε μια χαρά.
Ξεκίνησε τέταρτο και τις τρεις πρώτες εβδομάδες της προβολής της ταινίας παρέμεινε στο top 10 της Αμερικής. Και όλα αυτά παρά το ότι παίχτηκε σε λίγες αίθουσες. Με έξοδα γύρω στα 500.000 δολάρια έχει εισπράξεις που μέχρι τώρα φτάνουν τα 33 εκατομμύρια δολάρια. Καθόλου άσχημα!
Η υπόθεση με δυο λόγια

Ο Kέλεμπ Χολτ είναι ένας πυροσβέστης που αντιμετωπίζει οικογενειακά προβλήματα. Ενώ σώζει καθημερινά ανθρώπινες ζωές αδυνατεί να σώσει τον γάμο του. Μια έξυπνη ειρωνία από τον σεναριογράφο, που συναντάται όχι σπάνια στην καθημερινή ζωή. Αποφασίζει να χωρίσει, όμως, ο πατέρας του τον προκαλεί να δώσει στο γάμο του μια τελευταία ευκαιρία. Του λέει πως και ο ίδιος είχε αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα. Του δίνει ένα ημερολόγιο και του λέει να κάνει κάθε μέρα, ό,τι γράφεται σ' αυτό. « Είναι 40 μέρες », του λέει, « κάνε μια προσπάθεια ». Ο Κέλεμπ αποφασίζει να το κάνει. Στην πορεία έρχεται σε επαφή με τον λόγο του Θεού, γνωρίζει τον Χριστό. Στη συνέχεια…

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΤΡΕΪΛΕΡ


Πώς γυρίστηκε η ταινία.
Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα κλασικό παράδειγμα θριάμβου του εθελοντισμού. Μια ολόκληρη χριστιανική κοινότητα συμμετείχε εθελοντικά. Ο πρωταγωνιστής, ο Kirk Cameron έπαιξε εθελοντικά. Όλοι οι ηθοποιοί ήταν εθελοντές, πολλοί από αυτούς χωρίς καμιά προηγούμενη εμπειρία. Ο καθένας βοήθησε όπου μπορούσε. Κάποιος είχε καλό γούστο στα ρούχα; Έγινε υπεύθυνος σε θέματα ενδυματολογίας. Κάποιος ήξερε να βάφει, αυτό και έκανε. Άλλος ήταν υπεύθυνος ασφαλείας ( security ) στους χώρους των γυρισμάτων. Άλλος υπεύθυνος catering. Όλοι βοήθησαν κάπου.

Όμως, το εκπληκτικό δεν είναι αυτό. Το εκπληκτικό είναι πως το αποτέλεσμα υπήρξε ανώτερο πολλών επαγγελματικών ταινιών με τεράστιο badget. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Έβλεπα τις προάλλες μια ταινία mainstream παραγωγής, ακριβού προϋπολογισμού. Καμία σχέση! Σαφώς κατώτερο αποτέλεσμα, παρά τον ακριβό προϋπολογισμό, παρά τα πρωτοκλασάτα και ακριβοπληρωμένα ονόματα. ΟΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΕΒΑΛΑΝ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ. KAI MΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ!

Δείτε τα extras και θαυμάστε πώς ο Alex Kendrick επέλεγε ποια κάμερα θα χρησιμοποιούσε. Όταν το είδα, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Oι τύποι δεν παίζονται!

Τα γυρίσματα άρχιζαν με προσευχή. Όλοι, απ’ τους σκηνοθέτες ως τους ηθοποιούς γονάτιζαν και προσεύχονταν πριν ξεκινήσει η ημέρα, πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Χμ, φαίνεται πως ο Θεός τους άκουσε, γιατί η ταινία βγήκε μια χαρά!
Εστιάζοντας στην οικογένεια.

Οι παραγωγοί δήλωσαν πως ήθελαν να δημιουργήσουν μια ταινία που να είναι εστιασμένη στην οικογένεια. « Η οικογένεια δέχεται επίθεση στην Αμερική και αισθανθήκαμε πως έπρεπε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό », δήλωσαν.

Η ταινία επεξεργάζεται τέλεια το θέμα. Δείχνει πώς με πρακτικούς τρόπους, με ανθρώπινα μέσα και προσπάθειες μπορεί να ενισχυθεί η σχέση των δύο συζύγων. Αλλά δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτό. Δείχνει ποιός είναι Αυτός που μπορεί να ενώσει τους δύο συζύγους. Ποιος είναι Αυτός που με την Χάρη Του ευλογεί την οικογένεια.
Ο πρωταγωνιστής συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να αποκαταστήσει την σχέση του με την σύζυγό του αν δεν αποκαταστήσει την δική του σχέση με τον Θεό.

Επίσης, οι παραγωγοί βασίζονται στους λόγους του Αποστόλου Παύλου για να κάνουν μια αναγωγή της σχέσης των δύο συζύγων προς την σχέση του Χριστού με την Εκκλησία. Όπως ο Χριστός σταυρώθηκε για την Εκκλησία, έτσι και ο σύζυγος πρέπει να θυσιάζεται για την σύζυγό του. Ο γάμος πρέπει να θεμελιωθεί στην αυτοθυσία, στην αυτοπροσφορά.

Δεν μπορείς να δώσεις κάτι που δεν έχεις. Πρέπει να γεμίσεις την ψυχή σου αγάπη για να μπορέσεις στην συνέχεια να την μεταδώσεις. Και ποιά είναι η πηγή της αγάπης; Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ.

Η ταινία φαίνεται πως έχει σώσει πολλούς γάμους στην Αμερική. Τα σχόλια στο διαδίκτυο το αποδεικνύουν.
Μεταφέρουμε μερικά

1) « Αυτή η ταινία πράγματι χτύπησε διάνα στο σπίτι… Και οι δύο είχαμε περίπου εγκαταλείψει ο ένας τον άλλο. Η μητέρα μου με κάλεσε και μου είπε για την ταινία. Θα πήγαινα στον κινηματογράφο να δω την ταινία μόνη μου. Πιστεύω πως ο Θεός παρενέβη και ο άνδρας μου γύρισε νωρίτερα εκείνη την ημέρα απ’ την δουλειά.… Κατά την διάρκεια της ταινίας, τον άκουγα να ψιθυρίζει, “ Είμαστε εμείς σ’ αυτήν την οθόνη ’. Περιμέναμε να φύγουν όλοι απ’ τον κινηματογράφο. Ο άνδρας μου με κράτησε σφιχτά κλαίγοντας και με ευχαρίστησε που τον πήρα να δει αυτήν την υπέροχη ταινία. Είμαστε ένα αλλαγμένο ζευγάρι. Σεβόμαστε περισσότερο και αγαπούμε περισσότερο ο ένας τον άλλο. Είναι πραγματικά υπέροχο να είσαι ερωτευμένος με κάποιον που ο Θεός διάλεξε ειδικά για σένα »

2) « Η επί δεκατρία έτη γυναίκα μου μου είχε δώσει χαρτιά διαζυγίου την Δευτέρα το βράδυ πριν βγει η ταινία. Το σενάριο θα μπορούσε να έχει γραφεί για μας. Είμαστε και οι δυο καλοί άνθρωποι απλά δεν είμασταν καλοί ο ένας απέναντι στον άλλο. Πήρα ένα τηλεφώνημα από ένα φίλο μου που επέμενε πως εγώ και η γυναίκα μου έπρεπε να δούμε την ταινία. Φοβόμουν να της το ζητήσω, αλλά το έκανα. Πήγαμε την Κυριακή…. Ουάου… Εμείς ήμασταν στην οθόνη. Πήγαμε στο σπίτι και μιλήσαμε για πολλά πράγματα και οι δύο ζητήσαμε συγγνώμη ο ένας απ’ τον άλλο. Αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί, να αρχίσουμε να πηγαίνουμε μαζί στην Εκκλησία ξανά και να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλο, όπως θα έπρεπε να συμπεριφερόμαστε απ’ την αρχή. Η σύζυγός μου κάλεσε τον δικηγόρο την Δευτέρα και του είπε πως δεν θέλει διαζύγιο και εγώ έκανα το ίδιο. Παραγγείλαμε το βιβλίο « Τhe Love Dare » και για τους δυο μας την Τρίτη, και το πακέτο γάμου επίσης. Ευχαριστούμε τόσο πολύ που μας δείξατε πως δεν είμαστε το μοναδικό ζευγάρι με αυτά τα προβλήματα και που μας δείξατε μια νέα κατεύθυνση να στραφούμε. Αγαπώ την σύζυγό μου και ανυπομονώ να ξεκινήσουμε τη νέα ζωή μας μαζί!The Love Dare

Το βιβλίο " The Love dare " δημοσιεύτηκε μετά την προβολή της ταινίας. Είναι το ημερολόγιο που αναφέρεται στην ταινία. Και αυτό τα πήγε μια χαρά στις πωλήσεις. Έγινε νούμερο ένα bestseller στους New York Times και στο Amazon.com. και ακόμη εξακολουθεί να κινείται στην αγορά με πολύ καλές πωλήσεις.
Ένας απ’ τους συντελεστές της ταινίας δηλώνει: « Αν είχα το Love Dare πριν μια δεκαπενταετία δεν θα είχα χωρίσει » ( στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα, που λέει ο λαός ).
Σχετικά με τον Kirk Cameron

Τί να πούμε γι' αυτό το παληκάρι; Κατ' αρχήν είναι συμπαθέστατος. Δείτε την φωτογραφία. Έγινε διάσημος ως παιδί ηθοποιός σε διάφορους ρόλους και κυρίως μέσα από τη νεανική σειρά « Growing Pains », όπου γνώρισε και την γυναίκα του, Chelsea Noble, επίσης ηθοποιό. Όπως έχει δηλώσει, αισθανόταν ένα κενό στην ζωή του που ούτε η επιτυχία μπορούσε να το γεμίσει ούτε τίποτε άλλο. Βρήκε τον Χριστό και άλλαξε την ζωή του. ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Έχει συνολικά έξι παιδιά ( 4 υιοθετημένα και 2 δικά του ). Ίδρυσε ένα ίδρυμα για παιδιά με ανίατες ασθένειες το " FIRE FLY " ( ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΑ ) που συν τοις άλλοις προσφέρει στα παιδιά και τις οικογένειές τους μια εβδομάδα δωρεάν διακοπές στο Firefly camp ( καλοκαιρινή κατασκήνωση ). Επίσης, ο Kirk παρουσιάζει μια χριστιανική εκπομπή με τον Ray Comfort. Γυρίζει πια Χριστιανικές ταινίες και έχει αφιερώσει την ζωή του στον ΧΡΙΣΤΟ. Ιδιαίτερα γνωστή είναι η συμμετοχή του στην σειρά ταινιών " LEFT BEHIND ", την οποία θα παρουσιάσουμε σε άλλο άρθρο μας. Και στον Kirk θα επανέλθουμε.

ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Σε κάθε ντιβιντάδικο.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

*****

H ταινία Fireproof είναι η τρίτη ταινία αυτής της ομάδας παραγωγής. Σε άλλο άρθρο μας θα παρουσιάσουμε και τις δύο προηγούμενες ταινίες.



ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
 

Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
TIMECHANGER

Μια πραγματικά εκπληκτική ταινία. Μια απ' τις καλύτερες χριστιανικές ταινίες που έχουμε δει.

Έχουμε ήδη παρουσιάσει χριστιανικό θρίλερ, το " Bells of Innocence ". Σκεφτήκαμε λοιπόν πως καλό θα ήταν να παρουσιάσουμε και χριστιανική επιστημονική φαντασία.
Xριστιανική επιστημονική φαντασία;CHRISTIAN SCI FI? Μας δουλεύεις?
Όχι δεν σας δουλεύω καθόλου. Κι εγώ έπαθα την πλάκα μου όταν την είδα πρώτη φορά.
Οι παραγωγοί της ταινίας παίρνουν την βασική ιδέα του βιβλίου « Η μηχανή του χρόνου » του Tz. Γουέλς, ενός βιβλίου που περνά μια αθεϊστική θεώρηση των πραγμάτων και γυρίζουν μια καταπληκτική, μια φοβερή χριστιανική ταινία.

ΔΕΣ ΤΟ ΤΡΕΪΛΕΡ

ΥΠΟΘΕΣΗ
O Ράσσελ Κάρλάισλ είναι ένας καθηγητής σε αμερικάνικη θεολογική σχολή και ετοιμάζεται να εκδώσει ένα θεολογικό σύγγραμμα στο οποίο προτείνει οι ηθικές αρχές του Χριστιανισμού να προωθούνται ανεξάρτητα απ' αυτόν, ώστε να διαδοθούν περισσότερο. Το πηγαίνει στο συμβούλιο των καθηγητών ώστε να εκδοθεί με την σφραγίδα της σχολής βέβαιος για την έγκριση του συμβουλίου. Όμως ένας συνάδελφός του, ο Νόρρις Άντερσον, αρνείται να συναινέσει και τον προσκαλεί να συζητήσουν κάποια σχετικά θέματα. Ο Κάρλάισλ με τα πολλά πείθεται. Εκεί τον περιμένει μια έκπληξη. Ο Άντερσον τον βάζει σε μια μηχανή του χρόνου και τον στέλνει στο μέλλον να παρακολουθήσει τις συνέπειες των όσων έγραψε. Μεταφέρεται στη σύγχρονη εποχή....

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Μια φοβερή ιδέα που ο σκηνοθέτης την χειρίζεται καταπληκτικά και δίνει ένα υπέροχο αποτέλεσμα.
Πώς θα φαινόταν η σύγχρονη κοινωνία σε κάποιον που ζούσε 100 χρόνια πριν;

Μην το συζητάς.
Η ταινία έχει και φοβερή πλάκα καθώς ο Ράσσελ μοιάζει σαν χαμένος σε μια εποχή γεμάτη τεχνολογικά επιτεύγματα που δεν θα μπορούσε ούτε να φανταστεί.

Τέλος, η ταινία έχει και εσχατολογικές αναφορές.

Η ταινία δεν είναι " λοουμπατζεταρία ". Mε κανένα τρόπο. Είναι πλούσια ταινία με τεχνικά εφέ που δεν υστερούν σε τίποτε απ' τα αντίστοιχα των mainstream παραγωγών. Σου περνά πολύ όμορφα μηνύματα με πολύ ευχάριστο τρόπο. Οι ηθοποιοί, η μουσική, η φωτογραφία, όλα είναι μια χαρά!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
*****
Πώς θα το βρω;

Χμ! Κομματάκι δύσκολο. Η ταινία κυκλοφόρησε στην ελληνική αγορά το 2006, οπότε έχει αποσυρθεί απ' τα περισσότερα ντιβιντάδικα. Κάθε μήνα βγαίνουν περίπου περίπου 40-50 νέες ταινίες. Μιλάμε για, τουλάχιστον, 500 τίτλους το χρόνο. Οι παλιότεροι αποσύρονται. Είναι πλέον δύσκολο να βρεις τίτλους που κυκλοφόρησαν πριν ένα ή δυο χρόνια. Ίσως, όμως, το βρεις σε κανένα ντιβιντάδικο με παλιούς τίτλους.

Κι εγώ ταλαιπωρήθηκα για να το βρώ. Στην αρχή πήρα σειρά τα ντιβιντάδικα χωρίς αποτέλεσμα. Μετά τηλεφώνησα στην Audio Visual , την αντιπροσωπεία της Θεσσαλονίκης. « Δεν το έχουμε » μου λένε « πάρε τηλέφωνο στην Αθήνα ». Παίρνω στην Αθήνα. « Πού το θυμήθηκες; Αυτό είναι παλιό » μου λένε απ' την πρωτεύουσα. Μετά παίρνω το compact disc club γιατί το είδα στην ιστοσελίδα τους. Μου λένε « Δεν το έχουμε, θα το πάρουμε απ' την Audio Visual ». Τελικά, μου το έστειλαν και μάλιστα σε προσφορά. Συμπέρασμα; « Ο ζητών ευρήσει ». Ζήτησέ το στο compact disc club. Αφού μου το έστειλαν σε προσφορά θα πρέπει να υπάρχει κάποιο στοκ.
Σχολιασμός
Το θέμα της ταινίας είναι πολύ σοβαρό και επίκαιρο. Είναι η σχέση πίστης με ηθική.

Και η αποχριστιανικοποίηση της κοινωνίας με την συνεπακόλουθη εξαχρείωσή της.

Μπορείς να έχεις την ηθική του Χριστιανισμού χωρίς τον Χριστό;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Η ηθική του καθενός πηγάζει από τα φιλοσοφικά και θρησκευτικά του « πιστεύω ». Ας πάρουμε σαν παράδειγμα την μοιχεία. Στον Χριστιανισμό η μοιχεία είναι αμαρτία, οπότε η πράξη της μοιχείας απέκτησε το στίγμα της αμαρτίας. Έτσι, η μοιχεία έγινε ποινικό αδίκημα στον Χριστιανικό κόσμο. Ας δούμε τί έγινε στις άλλες θρησκείες. Στον μουσουλμανισμό υπάρχει η πολυγαμία. Οι μουσουλμάνοι μπορούν να παντρευτούν τέσσερις μόνιμες συζύγους και περισσότερες προσωρινές με την ευλογία της θρησκείας τους. Στην Κίνα η πολυγαμία καταργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα απ' τον Μάο ο οποίος στην ουσία υιοθέτησε την πρακτική του Χριστιανικού κόσμου. Οι άθεοι θεωρούν την μοιχεία σαν κάτι το φυσιολογικό. Διαβάστε τις ζωές των θεωρητικών της αθεΐας, όπως π.χ. του Μπέρτραντ Ράσσελ. Ανήθικοι όλοι.
Το ίδιο, περίπου, ισχύει και για τον φόνο και για την κοινωνική δικαιοσύνη και για όλες τις πτυχές της ηθικής.

Ωστόσο, σήμερα τα πράγματα δεν είναι όπως παλαιότερα.
Η αποχριστιανικοποίηση της κοινωνίας οδήγησε στην αλλαγή των νόμων και στις κοινωνίες του δυτικού κόσμου. Ἠ απομάκρυνση του Χριστού απ΄ αυτές τις κοινωνίες έφερε τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων ( σύγχρονος Καιάδας ), τη νομιμοποίηση της μοιχείας και της ομοφυλοφιλίας. Ήδη συζητάται και η νομιμοποίηση της πολυγαμίας και της ευθανασίας. Και πάει λέγοντας.
Τελικά δεν μπορείς να έχεις την ηθική του Χριστιανισμού χωρίς τον Χριστό. Ούτε τα επιτεύγματά τους σε ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης κ.τ.λ. χωρίς την προσήλωση στις χριστιανικές αρχές.
Αποχριστιανικοποίηση της κοινωνίας
Στην Αμερική μέχρι τη δεκαετία του 60 περίπου γινόταν προσευχή στα σχολεία. Υπήρχε κάποιου είδους θρησκευτική εκπαίδευση.

Σήμερα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ!

Πρέπει να ξυπνήσουμε! Και πρέπει να προσέχουμε τί λέμε και τί πράττουμε ώστε να μην οδηγηθούμε στην κατάντια της σύγχρονης Αμερικανικής κοινωνίας, που από μια θρησκεύουσα και δημοκρατική κοινωνία κοντεύει να καταντήσει...

Ας έχουμε υπ' όψιν μας πως ό,τι πράττουμε σήμερα, ως άτομα αλλά και ως μέλη της κοινωνίας, θα έχει συγκεκριμένες συνέπειες αύριο σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ.

 

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

 

Κόκκινος Ουρανός: Η παγίδα των ιαπωνικών anime

Κόκκινος Ουρανός: Η παγίδα των ιαπωνικών anime: "Ένα αποκαλυπτικό άρθρο από το blog Ορθόδοξος Χριστιανισμός: Τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο παρατηρούμε μια ανοδ..."