ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ - ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ - ΙΕΡΕΣ ΜΟΝΕΣ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Στον πόλεμο των Χριστουγέννων ποιά είναι η δική σου θέση;
The war on Christmas is raging! Which side are you on?

Σκότωσε όποιον θέλεις, αρκεί να μην είναι ο Πάπας! - John Wick 2

Αστείο απόσπασμα από ταινία! Διακωμωδείται η υπερβολική αγάπη των Ιταλών, ακόμη και των μαφιόζων, προς το πρόσωπο του Πάπα!

ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜΑ - ΡΩΣΙΚΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ - ΡΩΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ

ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜΑ

ΡΩΣΙΚΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ
ΡΩΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ

SERAFIMA CHRISTIAN ORTHODOX ANIMATION MOVIE

ΕΒΡΑΙΟΣ ΡΑΒΙΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΩΣ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ

ΕΠΙΦΑΝΗΣ ΡΑΒΙΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΩΣ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ 

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

 ...

Στη σύγχρονη βιβλιογραφία επισημαίνεται πως σχετικά με την επιστροφή των Ισραηλιτών στον Χριστιανισμό υπάρχει μια κινητικότητα. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης αναφέρεται στην προσχώρηση των Εβραίων στον Χριστιανισμό λόγω των μικτών γάμων Εβραίων της Διασποράς με Χριστιανούς. Από 3% που ήταν το ποσοστό αυτών των γάμων το 1940, ξεπέρασε το 52% το 2001. Στις Η.Π.Α. το ποσοστό φτάνει το 72%, ενώ υπολογίζεται ότι 700.000 τέκνα τέτοιων γάμων ηλικίας μικρότερης των 18 ετών, τελικά, ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό¹. Ο π. Σεραφείμ Rose και ο Γέρων Παΐσιος αναφέρονται σε μια γενικότερη επιστροφή των Ιουδαίων στον Χριστιανισμό².

Αξίζει να αναφέρουμε πως η επαφή των Εβραίων με Χριστιανούς λόγω της αναγκαστικής εξορίας τους είχε ως αποτέλεσμα να εξοικειωθούν με τις χριστιανικές παραδόσεις, εορτές, έθιμα. Πολλοί απ’ αυτούς έγιναν Χριστιανοί ή διάκεινται φιλικά προς τον Χριστιανισμό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Bob Dylan, ένας απ’ τους διασημότερους Εβραίους του 20^ου αιώνα. Το 1979 εξέπληξε τους πάντες όταν ασπάστηκε τον Χριστιανισμό. Έδωσε μια δυνατή χριστιανική μαρτυρία και μέχρι τώρα έχει κυκλοφορήσει 4 χριστιανικά άλμπουμς. Ένα παράδειγμα Εβραίου που δεν ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, όμως, φαίνεται πως είχε γοητευτεί απ’ αυτόν είναι ο Γουίλιαμ Γουάιλερ, ο σκηνοθέτης του γνωστού χριστιανικού έπους « Μπεν Χουρ » των 11 βραβείων Όσκαρ· και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν³.

Δεν είναι άσκοπο να σημειώσουμε πως με την επιστροφή των Ιουδαίων στον Χριστιανισμό σχετίζεται και το κίνημα των Μεσσιανικών Ιουδαίων⁴. Πρόκειται για Ιουδαίους που, ξαφνικά, μόνοι τους ανακάλυψαν πως ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας. Χωρίς να προσχωρήσουν σε κάποια χριστιανική ομολογία διατηρούν τις ιουδαϊκές τελετές και παραδόσεις δίνοντάς τους χριστιανικό χρώμα. Σήμερα, στην Ιερουσαλήμ υπάρχουν τουλάχιστον 10 συναγωγές Μεσσιανικών Ιουδαίων. Σε όλο το Ισραήλ υπάρχουν τουλάχιστον 200 κοινότητες με 15.000, περίπου, Μεσσιανικούς Ιουδαίους. Στην Αμερική είναι πολύ περισσότεροι. Και το κίνημα ολοένα και διευρύνεται, ώστε να φτάσει, σήμερα, να θεωρείται από κάποιους ως ένας απ’ τους κλάδους του Ιουδαϊσμού. Οι Μεσσιανικοί Ιουδαίοι μιλούν στους υπόλοιπους Ιουδαίους για τον Χριστό επαναλαμβάνοντας τους λόγους του Αποστόλου Ανδρέα του πρωτοκλήτου: « Εὐρήκαμεν τὸν Μεσσίαν »⁵. Πολλοί από αυτούς μοιράζουν στους δρόμους της Ιερουσαλήμ δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα της Καινής Διαθήκης, με αποτέλεσμα, σήμερα, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της ιερής πόλης να έχουν στο σπίτι τους μια Καινή Διαθήκη που τους έδωσε κάποιος Μεσσιανικός Ιουδαίος.

Ειδικά για την περιοχή του Ισραήλ, πρέπει να σημειώσουμε πως σημαντικό ρόλο έχει παίξει το Θαύμα του Αγίου Φωτός. Αρκετοί Εβραίοι έχουν προσεγγίσει τον Χριστιανισμό εξ αιτίας αυτού του θαύματος.

Το σημαντικότερο, πάντως, στοιχείο είναι, κατά τη γνώμη μας, η μεταφορά ενός περίπου εκατομμυρίου Ρωσοεβραίων στο Ισραήλ τη δεκαετία του 90. Οι Ρωσοεβραίοι αποτελούν, σήμερα, τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα στο κράτος του Ισραήλ ( 20% του συνολικού πληθυσμού ), με δεύτερη αυτή των Εβραίων που μετανάστευσαν απ’ το Μαρόκο ( 15% ). Στην πλειονότητά τους συνδέουν την ισραηλινή τους ταυτότητα με την καταγωγή και όχι με τη θρησκεία. Πολλοί δεν είναι καν Εβραίοι⁶. Περίπου 30.000 από αυτούς είναι Χριστιανοί και 10.000 Μεσσιανικοί Ιουδαίοι. Οι υπόλοιποι δηλώνουν θρησκευτικά αδιάφοροι⁷. Όμως, πολλοί από αυτούς έχουν συνδεθεί με την Ορθόδοξη Παράδοση, λόγω της μακρόχρονης επαφής τους με τη ρωσική Ορθοδοξία. Δεν δηλώνουν στις διάφορες κρατικές υπηρεσίες την πίστη τους από φόβο διακρίσεων εις βάρος τους. Δηλώνουν θρησκευτικά αδιάφοροι αλλά, συχνά, εκκλησιάζονται, βαπτίζουν τα παιδιά τους και τα καταχωρούν στα μητρώα ως Χριστιανούς. Έτσι, ο αριθμός των Χριστιανών στο Ισραήλ αυξάνεται. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, ειδικά, αν σκεφτεί κάποιος πως το Ισραήλ, γενικά, δεν επέτρεπε την εγκατάσταση Χριστιανών ή Μεσσιανικών Ιουδαίων στα εδάφη του⁸.

Η στάση του Ισραηλινού κράτους, γενικά, φαίνεται πιο διαλλακτική τον τελευταίο καιρό. Σ’ αυτό συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες. Κατ’ αρχήν, η αύξηση των ορθοδόξων Εβραίων που απειλούν τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους αλλά και τη διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή. Το Ισραήλ χρειάζεται νέους Ισραηλίτες ως αντίβαρο στην αύξηση του αριθμού τους. Επίσης, η πίεση απ’ την πλευρά του κινήματος του Χριστιανικού Σιωνισμού της Αμερικής⁹. Το κίνημα του Χριστιανικού Σιωνισμού βοηθά μεν το Ισραήλ αλλά έχει και αυτό τα αιτήματά του. Το Ισραήλ χρειάζεται τη στήριξή του, και, για να την εξασφαλίσει, αναγκάζεται να δείχνει κάποια διαλακτικότητα. Τέλος, η ανασφάλεια που αισθάνεται λόγω του πλήθους των εξωτερικών εχθρών του φαίνεται πως έπαιξε και αυτή το ρόλο της.

Άλλωστε, το σκηνικό έχει τεθεί για τη μεταστροφή και των υπολοίπων Εβραίων στον Χριστιανισμό. Παλαιότερα, μέχρι τον 19^ο αιώνα, στους Εβραίους η θρησκεία ταυτιζόταν με το έθνος και το έθνος με την θρησκεία. Αυτό δεν ισχύει σήμερα. Στη νέα αντίληψη περί Εβραϊσμού οι όροι έχουν αντιστραφεί. Ο Εβραϊσμός, πλέον, είναι το περιέχον και η εβραϊκή θρησκεία το περιεχόμενον. Η λέξη « Εβραίος » ή « Ισραηλίτης » δεν είναι πλέον μια αποκλειστικά θρησκευτική έννοια αλλά και ένας προσδιορισμός εθνικής ταυτότητας¹⁰. Αυτή τη στιγμή, η συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων έχει μια μάλλον αθεϊστική αντίληψη για τη ζωή και αντιμετωπίζει τη θρησκεία περισσότερο σαν μια έκφραση των εβραϊκών ιδεών, απογυμνώνοντάς την απ’ τον μεταφυσικό της χαρακτήρα.

Αυτή η αθεϊστική αντίληψη περί Εβραϊσμού συνιστά στην ουσία έναν αφεβραϊσμό. Ο Ιουδαϊκός λαός είχε πάντα ως κύριο συστατικό στοιχείο του και κέντρο του κόσμου του το θρησκευτικό στοιχείο, το στοιχείο της επαφής με το Θείο. Αυτοευνουχιζόμενος θρησκευτικά και εξοστρακίζοντας αυτό ακριβώς το στοιχείο του, αρνείται και ακυρώνει την βαθύτερη ουσία του « είναι » του. Σε τελική ανάλυση, έρχεται σε σύγκρουση με το παρελθόν και την ίδια την ουσία του¹¹. Απ’ την άλλη, ο εθνικιστικός και υλιστικός Ιουδαϊσμός δεν μπορεί να ικανοποιήσει έναν εβραϊκό κόσμο που έχει γνωρίσει, έστω και επιφανειακά, τον Χριστιανισμό. Και όσο περισσότερο γίνεται κατανοητό πως οι έννοιες Εβραϊσμός και Χριστιανισμός δεν είναι έννοιες ασύμβατες, τόσο περισσότεροι Εβραίοι θα εντάσσονται στον Χριστιανισμό ή τον Μεσσιανικό Ιουδαϊσμό. Πολύ σωστά επισημαίνεται απ’ τους Μεσσιανικούς Ιουδαίους πως η αποδοχή του Ιησού ως Μεσσία δεν είναι σημάδι άρνησης της πίστης τους, αλλά μάλλον σημάδι ενίσχυσής της. Άλλωστε, στη διάρκεια των αιώνων εμφανίστηκαν περισσότεροι από σαράντα ιστορικά πρόσωπα που ισχυρίστηκαν ότι ήταν ο Μεσσίας και ποτέ κάποιος δεν κατηγόρησε τους οπαδούς τους ότι απαρνήθηκαν την πίστη τους¹².

Όπως και να ‘χει, κάτι φαίνεται ν’ αλλάζει στο Ισραήλ. Και όλη αυτή η αλλαγή ίσως είναι η αρχή της εκπλήρωσης ενός σημείου των καιρών, της επιστροφής των Εβραίων στο Χριστό.

1 Βλ. Χριστοδούλου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών, Η Δευτέρα Παρουσία, Εκδόσεις Χρυσοπηγή, 3^η Έκδοση, Αθήνα 2007, σελ. 73.

2 Bλ. Seraphim Rose, Contemporary Signs of the end of the world και Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Πνευματική Αφύπνιση, ο.π., σελ. 178-179.

3 Bλ. Brian Dennis, Einstein: A life, John Wiley and Sons, New York α.χ., σελ. 278-9, όπου παρατίθεται και το κείμενο μιας συνέντευξης που έδωσε ο μεγάλος φυσικός στον George Sylvester Viereck και δημοσιεύτηκε στη The Saturday Evening Post, Oct. 26, 1929, σελ. 17: « – Σε ποιό βαθμό έχετε επηρρεαστεί απ’ τον Χριστιανισμό; – Ως παιδί, διδάχτηκα και την Βίβλο και το Ταλμούδ. Είμαι Ιουδαίος, αλλά είμαι γοητευμένος απ’ τη φωτεινή προσωπικότητα του Ναζωραίου. – Έχετε διαβάσει το βιβλίο του Emil Ludwig για τον Ιησού; – Ο Ιησούς του Emil Ludwig είναι ρηχός. Ο Ιησούς είναι πολύ κολοσσιαίος για να πληγεί απ’ την πένα των λεξοκάπηλων. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ακυρώσει τον Χριστιανισμό με μια ευφυολογία. – Δέχεστε την ιστορική παρουσία του Ιησού; – Αναμφισβήτητα. Δεν είναι δυνατόν να διαβάσει κάποιος τα ευαγγέλια και να μην αισθανθεί την πραγματική παρουσία του Ιησού. Η προσωπικότητά του δονεί κάθε λέξη. Κανένας μύθος δεν είναι γεμάτος με τέτοια ζωή. Πόσο διαφορετική, για παράδειγμα, είναι η αίσθηση που λαμβάνουμε απ’ τις αφηγήσεις σχετικά με θρυλικούς ήρωες της αρχαιότητας, όπως ο Θησεύς. Ο Θησεύς και οι άλλοι ήρωες του ίδιου τύπου στερούνται της αυθεντικής ζωντάνιας του Ιησού. – Ο Ludwig Lewishn, σε κάποιο απ’ τα πρόσφατα βιβλία του, ισχυρίζεται πως πολλές απ’ τις ρήσεις του Ιησού είναι παραφράσεις των λόγων άλλων προφητών. – Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός πως ο Ιησούς υπήρξε, ή πως τα λόγια του είναι υπέροχα. Ακόμη και αν κάποια από αυτά έχουν ειπωθεί νωρίτερα, όμως κανένας δεν τα εξέφρασε με τέτοιο θείο τρόπο, όπως Εκείνος ».

4 Αξιόλογη είναι η σχετική μελέτη του Sherbok Dan Cohn, Messianic Judaism, London 2000. Ειδικά για την σχέση Ιουδαϊσμού και Μεσσιανικών Ιουδαίων βλ. σελ. 172-178.

5 Ιω. 1,42.

6 Βλ. Ilan Greilsammer, Ο σιωνισμός, Τί γνωρίζω;, Μετάφραση Ευαγγελία Χιώτη, Εκδόσεις Το Βήμα γνώση, Αθήνα 2007, σελ. 130 και 140.

7 Βλ. Nurik Yaffe, Population, Statistilite 15, State of Israel Central Bureau of Statistics, http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_the_Jews_in_Russia, και http://en.wikipedia.org/wiki/Jewish_ethnic_divisions .

8 Σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι Μεσσιανικοί Ιουδαίοι απ’ την ισραηλινή νομοθεσία βλ. Sherbok Dan Cohn, Messianic Judaism, ο.π., σελ. 191-202.

9 Οι Χριστιανοί Σιωνιστές τονίζουν όλα τα σημεία της Καινής Διαθήκης, όπου εκφράζονται θετικές και φιλικές κρίσεις για τον Ισραήλ και τον ρόλο του στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας, αγνοώντας όλα τα σημεία, όπου επικρίνεται για την στάση του απέναντι στον Ιησού Χριστό και την Εκκλησία ( βλ. π.χ. το Απ. 3,9, « ἰδοὺ διδῶ ἐκ τῆς συναγωγῆς τοῦ σατανᾶ τῶν λεγόντων ἑαυτοὺς Ἰουδαίους εἶναι, καὶ οὐκ εἰσὶν ἀλλὰ ψεύδονται » ). 

10 Η εβραϊκή θρησκεία είναι και αυτή που περισσότερο από κάθε άλλη θρησκεία επλήγη από τις ιδέες του αθεϊσμού και τον θεωρητικό υλισμό. Οι Εβραίοι κουρασμένοι να περιμένουν για περισσότερους από 15 αιώνες έναν θρησκευτικό Μεσσία ο οποίος δεν ερχόταν αποφάσισαν, τελικά, να γίνουν οι ίδιοι ο Μεσσίας του εαυτού τους. Την απογοήτευση από την μή έλευση του Μεσσία εκφράζει τέλεια το τραγούδι του Γιώργου Μητσάκη « Τον Μεσσία προσμέναμε ». Παραθέτουμε τους πιο σημαντικούς στίχους. « Τον Μεσσία προσμέναμε / στων αιώνων το διάβα / πριν ρημάξει τη ράτσα μας / η φωτιά και η λάβα… / Κι ο Μεσσίας δεν ήρθε / Και το αίμα μας ρέει / Οι αιώνες διαβαίνουν / Κι είμαστε όλοι Εβραίοι ». Βλ. Φραγκίσκης Αμπατζοπούλου, Ο άλλος εν διωγμώ, Η εικόνα του Εβραίου στη λογοτεχνία, ζητήματα Ιστορίας και Μυθοπλασίας, εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1998, σελ. 337.

11 Αυτή η πραγματικότητα υπογραμμίζεται πρώτα και κύρια από τους ίδιους του Ιουδαίους. Ο Olivier Revault d’ allones γράφει: « Ο Ιουδαϊσμός στάθηκε πάντοτε ανίκανος να δημιουργήσει ένα Κράτος σαν εκείνα των μεγάλων Αυτοκρατοριών της Ανατολής ή σαν εκείνα του Ελληνισμού: Ο “ βασιλιάς ” είναι τουλάχιστον εξίσου και αρχιερέας, η αποστολή του αφορά περισσότερο στο Θεό παρά στους ανθρώπους. Περισσότερο από το να κινητοποιεί στρατεύματα, βρίσκεται εκεί για να επαναφέρει τους ανθρώπους στη δικαιοσύνη, κι οι προφητείες του το υπενθυμίζουν αν το ξεχνά. Όλες οι απόπειρες που κάνει για ν’ αυξήσει την ισχύ του σύμφωνα με τον χώρο κινδυνεύουν να τον καταστήσουν άπιστο σύμφωνα με το χρόνο. Όποτε θέλει να γίνει Κράτος, δηλαδή άδικος και βίαιος, αφεβραΐζεται. Τέλος : Απομακρύνεται από τον Ελοχίμ » ( Olivier Revault d’ allones, Μουσικές: Παραλλαγές πάνω στην εβραϊκή σκέψη, Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αθήνα 2005, σελ. 34 ).

12 Βλ. και BeauSeigneur James, Κατ’ εικόνα, ο.π., σελ. 96-7, « Ο Ρόζεν ύψωσε τη φωνή του που τώρα είχε πιο αυστηρή χροιά. “ Πολλοί Εβραίοι είναι αγνωστικιστές ή άθεοι αλλά το Ισραήλ τους παραχωρεί την ιθαγένεια. Αλλά επειδή πιστεύουμε στις προφητείες για τον Ιουδαίο Μεσσία, λένε ότι είμαστε εμείς που αρνηθήκαμε την πίστη μας! Η αποδοχή του Γέσουα ( Ιησού ) δεν είναι σημάδι άρνησης της πίστης μας, αλλά μάλλον σημάδι ενίσχυσής της! Ξέρετε μήπως ότι στη διάρκεια των αιώνων εμφανίστηκαν περισσότεροι από σαράντα διαφορετικοί σπουδαίοι άνθρωποι που ισχυρίστηκαν ότι ήταν ο Μεσσίας και ότι ποτέ κάποιος δεν κατηγόρησε τους οπαδούς τους ότι απαρνήθηκαν την πίστη τους; ” ».

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ

Συνέντευξη του Μιχάλη Κραμβουσανού, του γιού της Ιωάννας Κραμβουσανού, που τοποθέτησε τους κρίνους στην εικόνα της Παναγίας του Χάρου στους Λειψούς την Άνοιξη του 1943. Οι κρίνοι, που, όπως ήταν φυσικό, μετά από λίγες μέρες ξεράθηκαν, άνθισαν ξανά στη γιορτή της Παναγίας τον Αύγουστο. Από τότε το θαύμα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.

Το θαύμα αποτελεί μια απόδειξη της αλήθειας της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης, της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καμία άλλη θρησκεία δεν μπορεί να καυχηθεί για κάτι ανάλογο. Και, επίσης, αποτελεί μια ζωντανή μαρτυρία της αλήθειας των θαυμάτων που περιγράφονται στην ιερά ιστορία. Όπως η ράβδος του Ααρών, που προεικόνιζε την Παναγία, άνθισε χιλιετίες νωρίτερα, έτσι και τα ξερά κλαδιά ανθίζουν κάθε χρόνο μπροστά στην εικόνα της Παρθένου Μαρίας. Όπως η Παναγία γέννησε τον Χριστό, ούσα Παρθένος, χωρίς σπορά ανδρός, έτσι και τα άνθη που αποθέτουν οι πιστοί στην εικόνα της Μεγαλόχαρης, ανθίζουν με υπερφυσικό τρόπο, χωρίς νερό, χωρίς να υπάρχουν οι απαιτούμενες συνθήκες γι' αυτό, κόντρα στους νόμους της φύσης.

« Νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν Σοι Παρθένε Άχραντε »!!!

Πλάνα από την Παναγία του Χάρου στους Λειψούς. Διακρίνονται τα χλωρά μπουμπούκια στα ξερά κλαριά, που κόπηκαν μήνες νωρίτερα και τέθηκαν μπροστά στην Ιερή Εικόνα της Παναγίας, όπου, όπως ήταν φυσικό, ξεράθηκαν, για να ανθίσουν κοντά στη γιορτή της, στις 23 Αυγούστου.

H συνέντευξη και τα πλάνα ελήφθησαν στις 19 Αυγούστου 2013 λίγες ημέρες πριν την Πανήγυρη της Ιεράς Εικόνος ( 23 Αυγούστου ) για την πληρέστερη και ακριβέστερη καταγραφή και τεκμηρίωση του θαύματος.

Citizen Basil



Για την Παναγία του Χάρου δες και εδώ

ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΡΟΦΗΤΕΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

ς) Οι διδασκαλικοί λόγοι των δύο Προφητών

Στην Αποκάλυψη αναφέρεται πως οι δύο Προφήτες « προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα »¹. Σε διάφορα πατερικά κείμενα περιγράφεται ο άξονας του κηρύγματος των δύο Προφητών, ο οποίος θα αποτελείται από τρία βασικά στοιχεία.

Το πρώτο θα είναι η αποκάλυψη της πλάνης, της απάτης και του πραγματικού ποιού του Αντιχρίστου. Οι δύο Προφήτες θα κηρύξουν πως ο Αντίχριστος δεν είναι ο Χριστός, όπως εκείνος θα ισχυρίζεται ότι είναι, αλλά ένας τύραννος, πλάνος, θεομάχος, αντίδικος, φθορεύς και υιός της απωλείας. Θα ενημερώσουν και θα πληροφορήσουν την ανθρωπότητα σχετικά με την ταυτότητα και το ποιόν του. Θα την διαφωτίσουν για το ποιός, πραγματικά, είναι, και τί, πραγματικά, συμβαίνει².

Το δεύτερο στοιχείο θα είναι η προαναγγελία της ταχείας επανέλευσης του Κυρίου Ιησού Χριστού και της καταστροφής του Αντιχρίστου³. Οι δύο Προφήτες θα κηρύττουν πως « ἥξει δὲ ὅσον οὔπω ὁ τοῦ Θεοῦ Υἱός, ᾧ καὶ πιστευτέον ὡς σωτήρι καὶ Θεῷ καὶ ἐπ’ εὐεργεσίᾳ τῶν ἀνθρώπων καὶ πάλαι παραγεγονότι καὶ νῦν παραγινομένῳ »⁴. Η πληροφορία πως η κυριαρχία του Αντιχρίστου θα είναι τελείως εφήμερη και πολύ σύντομα θα καταργηθεί, θα επηρεάσει σημαντικά την απόφαση των ανθρώπων μπροστά στο δίλημμα που θα αντιμετωπίζουν. Η προφητεία ότι ο Αντίχριστος με τους οπαδούς του σύντομα θα παραδοθούν στη γέεννα του πυρός δοκιμάζοντας σκληρή την κρίση του Υψίστου, θα διώξει το φόβο τους, ώστε να μην πιστέψουν στον Αντίχριστο λόγω δειλίας. Διότι είναι πιο εύκολο να προβάλλεις αντίσταση σε κάποιον, όταν γνωρίζεις ότι, σύντομα, η δύναμή του θα εκμηδενιστεί. Η γνώση ότι αυτός που σε απειλεί, σύντομα, θα ηττηθεί, διευκολύνει την απόφασή σου να περιφρονήσεις τις απειλές του. Αυτό, ακριβώς, το στοιχείο, η γνώση του ότι ο Αντίχριστος « ἐν τάχει καταργεῖται »⁵, θα παίξει σημαντικό ρόλο στη στάση των ανθρώπων απέναντι στον Αντίχριστο. Ο φόβος είναι πάντα κακός σύμβουλος. Και αυτό τον φόβο θα πολεμήσουν και θα επιδιώξουν να εξαφανίσουν απ’ τις ψυχές των ανθρώπων οι δύο Προφήτες.

Το τρίτο στοιχείο του κηρύγματος των δύο Προφητών θα είναι η έντονη προτροπή να μην πιστέψει κανείς στον Αντίχριστο. « Ἐλεύσεται Ἐνὼχ καὶ Ἠλίας, κηρύσσοντες τῷ λαῷ μὴ δέχεσθαι αὐτὸν – τὸν Ἀντίχριστον –… »⁶, γράφεται στο Συναξάριον της Κυριακής της Απόκρεω. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κήρυττε: « Διὰ ἡμᾶς τοὺς χριστιανοὺς ἔχει να στείλη ὁ Θεὸς τὸν Προφήτην Ἠλίαν διὰ να παραγγείλη καὶ να διδάξη, ὄσοι ἔχουν ἅγιον Βάπτισμα, τὴν βοῦλαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, να φυλάγωνται να μην πιστεύουν ἐκεῖνον τὸν πλάνον Ἀντίχριστον καὶ ἐκεῖνα ὁποὺ τάξη εἶναι ὅλα ψεύτικα διὰ να τοὺς γελάση, να τοὺς βουλώση. Και καλύτερα να τυραννισθούν καὶ να θανατωθούν παρὰ να τὸν πιστεύουν καὶ να βουλωθοῦν. Αὐτὰ καὶ ἄλλα ἔχει να διδάξη ὁ Προφήτης Ἠλίας »⁷. Οι δύο Προφήτες θα προτρέπουν τους ανθρώπους να μην πιστέψουν στον Αντίχριστο από φόβο και να μην τον ακολουθήσουν. Ο Άγιος Εφραίμ παραθέτει το κήρυγμα των δύο Προφητών σε πρώτο πρόσωπο, όπως αυτό θα εκφέρεται από τα χείλη τους: « Πλάνος ἐστίν, ὦ ἄνθρωποι. Μηδεὶς αὐτῷ πιστεύσῃ τὸ σύνολον, ἤ ὑπακούσῃ τῷ θεομάχῳ. Μηδεὶς ὑμῶν φοβηθῇ. Ἐν τάχει γὰρ καταργεῖται. Ὁ Κύριος ὁ ἅγιος, ἰδού, ἔρχεται ἐξ οὐρανοῦ κρῖναι πάντας τοὺς πειθομένους αὐτοῦ τοῖς σημείοις »⁸.

Το κήρυγμα των δύο Προφητών θα χαρακτηρίζεται από δύναμη και ένταση. Μάλιστα, ο Άγιος Εφραίμ αναφέρει πως οι δύο Προφήτες θα φωνάζουν δυνατά τους λόγους του κηρύγματός τους. Χρησιμοποιεί τη μετοχή του ρήματος « κράζω », « κράζοντας »⁹, που σημαίνει « φωνάζοντας δυνατά » και είναι ενδεικτικό της ηθικής δύναμης και της δραματικής έντασης που θα χαρακτηρίζει το κήρυγμα των δύο Προφητών.

Σύμφωνα με απόψεις που απαντώνται στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία, αυτή η δυναμικότητα θα συνδυάζεται με μια ταπείνωση κι ένα πένθος. Το κείμενο της Αποκάλυψης αναφέρει πως οι δύο Προφήτες θα δράσουν « περιβεβλημένοι σάκκους »¹⁰. Και οι Οικουμένιος, Ανδρέας και Αρέθας συμπληρώνουν πως θα διάγουν με απλότητα, ταπείνωση, θλίψη και σκυθρωπότητα, πενθώντας για την απείθεια των ανθρώπων της εποχής των εσχάτων και την κατάντια αυτών που θα έχουν εξαπατηθεί απ’ τον Αντίχριστο. « Ἡ δὲ τῶν σάκκων περιβολή, τὸ μετὰ εὐτελείας προβῆναι καὶ πένθους καὶ σκυθρωπότητος παριστᾶ »¹¹, σημειώνει ο Αρέθας Καισαρείας.

ζ) Η θαυματουργική δύναμη των δύο Προφητών

Το κήρυγμα των δύο Προφητών θα συνοδεύεται, ή, μάλλον, θα ενισχύεται από μια φοβερή θαυματουργική δύναμη. Τα θαύματα που θα επιτελέσουν οι δύο Προφήτες περιγράφονται στους στίχους 11,5-6 της Αποκάλυψης.

Το πρώτο θαύμα των δύο Προφητών θα είναι η θανάτωση δια πυρός όσων επιχειρήσουν να τους αδικήσουν και να τους βλάψουν. Στον πέμπτο στίχο του ενδεκάτου κεφαλαίου της Αποκάλυψης αναφέρεται: « Καὶ εἴ τις αὐτοὺς θέλει ἀδικῆσαι πῦρ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατεσθίει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν· καὶ εἴ τις θελήσει αὐτοὺς ἀδικῆσαι, οὕτως δεῖ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι »¹². Αυτοί οι στίχοι παραπέμπουν σαφώς στην κατάκαυση απ’ τον Προφήτη Ηλία των δύο πεντηκοντάρχων του Αχαάβ μαζί με τους στρατιώτες τους, που περιγράφεται στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου των Βασιλειών¹³.

Το δεύτερο θαύμα των δύο Προφητών θα είναι το κλείσιμο των ουρανών, ώστε να μην πέφτει βροχή κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους. Στον έκτο στίχο του ενδεκάτου κεφαλαίου της Αποκάλυψης αναφέρεται πως « οὗτοι ἔχουσιν τὴν ἐξουσίαν κλεῖσαι τὸν οὐρανόν, ἵνα μὴ ὑετὸς βρέχῃ τὰς ἡμέρας τῆς προφητείας αὐτῶν… »¹⁴. Ιστορικό προηγούμενο αυτού του θαύματος αποτελεί το κλείσιμο του ουρανού απ’ τον Προφήτη Ηλία που περιγράφεται στο τρίτο βιβλίο των Βασιλειών¹⁵ και μνημονεύεται απ’ τον ίδιο τον Κύριο¹⁶ αλλά και απ’ τον Απόστολο Ιάκωβο¹⁷.

Σύμφωνα με το κείμενο της Αποκάλυψης, οι δύο Προφήτες θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, ώστε να μην βρέχει τις ημέρες της προφητείας τους, δηλαδή τριάμισυ έτη, χρονικό διάστημα ακριβώς ίσο με το αντίστοιχο της ανομβρίας που προκάλεσε ο Προφήτης Ηλίας την εποχή του Αχαάβ. Βέβαια, πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν ότι τα τριάμισυ έτη της ανομβρίας της εποχής του Αχαάβ ήταν πραγματικά έτη, ενώ τα τριάμισυ έτη της παρουσίας των δύο Προφητών και κατ’ επέκτασιν και της ανομβρίας της εποχής του Αντιχρίστου μπορεί να είναι πραγματικά ή συμβολικά.

Το τρίτο θαύμα των δύο Προφητών θα είναι η μεταβολή των υδάτων σε αίμα. Στον έκτο στίχο του 11^ου κεφαλαίου της Αποκάλυψης αναφέρεται ότι « καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ὑδάτων στρέφειν αὐτὰ εἰς αἷμα »¹⁸. Παρόμοιο θαύμα μετατροπής των υδάτων σε αίμα αναφέρεται στο έβδομο κεφάλαιο της Εξόδου¹⁹. Έχουμε λοιπόν και σ’ αυτή την περίπτωση ιστορικό προηγούμενο. Πρόκειται για την πρώτη απ’ τις δέκα πληγές κατά του Φαραώ.

Τότε, η μεταποίηση των υδάτων σε αίμα ενεργήθηκε με πάταξη των υδάτων του Νείλου απ’ τον Ααρών με τη ράβδο του, σύμφωνα με τις οδηγίες του Κυρίου προς τον Μωυσή. Και αφορούσε όχι μόνο τα ύδατα του Νείλου αλλά και όλα, γενικά, τα ύδατα της Αιγύπτου, ακόμη και αυτά που φυλλάσσονταν σε ξύλινα ή λίθινα αγγεία. Η μεταβολή των υδάτων σε αίμα είχε προκαλέσει μια αλυσίδα δυσμενών συνεπειών στο οικοσύστημα του Νείλου, όπως τον θάνατο των ιχθύων και την όζωση του ποταμού. Η πληγή αυτή διήρκεσε επτά ημέρες. Σύμφωνα με το κείμενο της Αποκάλυψης, οι δύο Προφήτες θα έχουν την εξουσία να μετατρέπουν τα ύδατα σε αίμα, όσες φορές το θελήσουν.

Το τέταρτο θαύμα των δύο Προφητών θα είναι η πάταξη της γης με κάθε είδους πληγή, όσες φορές το επιθυμήσουν: « Καὶ ἐξουσίαν ἔχουσιν… καὶ πατάξαι τὴν γῆν ἐν πάσῃ πληγῇ ὁσάκις ἐὰν θελήσωσιν »²⁰. Αναφέρεται στον έκτο στίχο του ενδεκάτου κεφαλαίου της Αποκάλυψης. Η χρησιμοποίηση των όρων « πάταξη» και « πληγή » παραπέμπει σαφώς στις 10 πληγές της αρχαίας Αιγύπτου.

Ο Ιππόλυτος θεωρεί πως η επιτέλεση θαυμάτων θα είναι ένα « έσχατο », τρόπον τινά, μέσο που θα μετέλθουν οι δύο Προφήτες, προκειμένου, έστω και έτσι, όπως, χαρακτηριστικά, γράφει ο Ιππόλυτος, να ελκύσουν τους ανθρώπους στη μετάνοια και την αληθινή πίστη· « εἰς τὸ κἄν οὕτω δυσωπῆσαι καὶ ἐπιστρέψαι τοὺς ἀνθρώπους », είναι η έκφραση που χρησιμοποιεί. Η αιτία της επιστράτευσης αυτού του μέσου θα είναι η « ὑπερβάλλουσα ἀνομία καὶ ἀσέβεια » των ανθρώπων εκείνης της εποχής²¹.

1 Απ. 11,3.

2 Βλ. Εφραίμ, Λόγος εις την Παρουσίαν του Κυρίου, σελ. 125, « Ἀποστέλλει ὁ Κύριος Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην καὶ τὸν Ἐνώχ, ὡς εὔσπλαχνος, ὅπως αὐτοὶ γνωρίσωσιν εὐσέβειαν τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων καὶ κηρύξωσι παρρησίᾳ θεογνωσίαν πᾶσι, μὴ πιστεῦσαι τῷ τυράννῳ φόβου ἕνεκα, κράζοντας καὶ λέγοντας: πλάνος ἐστίν, ὧ ἄνθρωποι. Μηδεὶς αὐτῷ πιστεύσῃ τὸ σύνολον, ἤ ὐπακούσῃ τῷ θεομάχῳ. Μηδεὶς ὑμῶν φοβηθῇ ». Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία βλ. Περί Συντελείας, ΧΧΙ, σελ. 283, « Καὶ ὅρα τοῦ Δεσπότου τὴν φιλανθρωπίαν, ὅτι καὶ ἐν τοῖς ὑστέροις χρόνοις πῶς τοῦ τῶν βροτῶν γένους κήδεται καὶ ἐλεεῖ, ὅτι οὐδὲ τότε χωρὶς προφητῶν ἡμᾶς καταλιμπάνει, ἀλλὰ πέμψει αὐτοὺς πρὸς διδαχὴν ἡμῶν καὶ πληροφορίαν καὶ ἐπιστροφὴν τῆς τοῦ ἀντικειμένου παρουσίας » και ΧΧΙΧ, σελ. 287, Οικουμενίου, Ε.Α., VI, σελ. 165, « Μαρτυρήσουσι γὰρ ὅτι ὁ μὲν παρὼν οὗτος οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός, ἀπατεὼν δὲ τὶς ἐστὶ καὶ πλάνος καὶ ὀλέθριος », και Αρέθα, Ε.Α., Λ΄, σελ. 342. Βλ. και Όσιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός, ο.π., σελ. 214, και P.G. 111, 869.

3 Βλ. Ιππολύτου, Εις τον Δανιήλ, Δ΄, L, σελ. 105, « Οὗτος ἀνελεῖ τοὺς δύο μάρτυρας καὶ προδρόμους Χριστοῦ κηρύσσοντας τὴν ἔνδοξον αὐτοῦ ἀπ’ οὐρανῶν παρουσίαν », Περί Χριστού και Αντιχρίστου, XLVI, σελ. 212, « Οὗτοι συμπαραγενόμενοι κηρύξουσι τὴν μέλλουσαν ἔσεσθαι ἀπ’ οὐρανῶν Χριστοῦ ἐπιφάνειαν », και Εφραίμ, Λόγος εις την Παρουσίαν του Κυρίου, σελ. 125.

4 Βλ. Οικουμενίου, Ε.Α., VI, σελ. 165 και Αρέθα Καισαρείας, Ε.Α., Λ΄, σελ. 342 και Όσιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός, ο.π., σελ. 214, και P.G. 111, 869.

5 Εφραίμ, Λόγος εις την Παρουσίαν του Κυρίου, σελ. 125.

6 Συναξάριον Κυριακής της Απόκρεω, σελ. 32. Βλ. και Εφραίμ, Λόγος εις την Παρουσίαν του Κυρίου, σελ. 125. Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία βλ. Περί Συντελείας, ΧΧΙΧ, σελ. 287, « Τοῦτο γὰρ οἱ προφῆται κηρύξουσιν Ἐνὼχ καὶ Ἠλίας ὅτι Μὴ πεισθῆτε τῷ μέλλοντι ἐλεύσεσθαι καὶ ὀφθῆναι ἐχθρῷ, ὅτι ἀντίδικός ἐστι καὶ φθορεὺς καὶ υἱὸς τῆς ἀπωλείας καὶ πλανᾷ ὑμᾶς καὶ διὰ τοῦτο ὑμᾶς ἀποκτενεῖ καὶ ἐν ρομφαίᾳ πατάξει αὐτούς », Ανδρέα Καισαρείας, Ε.Α., Λ΄, 312, « Τὸ ψεύδος καὶ τὸ σκότος ἀπελέγξοντας » και 313, « Μετὰ γὰρ τὸ διαμαρτύρασθαι τὴν τῆς ἀπάτης ἀποφυγήν… ».

7 Κοσμά του Αιτωλού, Διδαχές, Έκδοση Μενούνου, Διδαχή Α΄2, σελ. 87, και Διδαχή Γ΄, σελ. 152.

8 Εφραίμ, Λόγος εις την Παρουσίαν του Κυρίου, σελ. 125.

9 Εφραίμ, Λόγος εις την Παρουσίαν του Κυρίου, σελ. 125.

10 Απ. 11,3.

11 Αρέθα Καισαρείας, Ε.Α., Λ΄, σελ. 340. Βλ. και Οικουμενίου, Ε.Α., VI, σελ. 163-4, « Πενθήσουσι γὰρ ἐπὶ τῇ ἀπειθείᾳ τῷν τότε ἀνθρώπων », και Ανδρέα Καισαρείας, Ε.Α., Λ΄, 312, « Καὶ διὰ τῆς περιβολῆς τῶν σάκκων, τὸ σκυθρωπὸν καὶ πένθους ἄξιον ἐπὶ τοῖς ἀπατωμένοις ἐμφαίνοντας, καὶ τοὺς τότε εὑρισκομένους τῆς πλάνης τοῦ Ἀντιχρίστου ἀπάγοντας ».

12 Απ. 11,5. Βλ. και Ιππολύτου, Περί Χριστού και Αντιχρίστου, ΧLVII, σελ. 212. Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία βλ. και Περί Συντελείας, ΧΧΙ, σελ. 284.

13 Βλ. Βασιλειών Δ΄, 1,9-14.

14 Απ. 11,6. Βλ. και Ιππολύτου, Περί Χριστού και Αντιχρίστου, ΧLVII, σελ. 212, και Βέδα, Ε.Α., P.L. 93, 164 και Marshall, σελ. 77-78. Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία βλ. και Περί Συντελείας, ΧΧΙ, σελ. 284.

15 Βλ. Βασιλειών Γ΄, κεφάλαια ΙΖ΄ και ΙΗ΄.

16 Βλ. Λκ. 4,25, « Ἐπ’ ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν, πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἠλίου ἐν τῷ Ἰσραήλ, ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ, ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν… ».

17 Βλ. Ιακ. 5,17-18, « Ἠλίας ἄνθρωπος ἧν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκεν καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησεν τὸν καρπὸν αὐτῆς ».

18 Απ. 11,6. Βλ. και Ιππολύτου, Περί Χριστού και Αντιχρίστου, ΧLVII, σελ. 212. Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία βλ. και Περί Συντελείας, ΧΧΙ, σελ. 284. Αναφορές σε μεταβολή των υδάτων σε αίμα συναντάμε και στα χωρία Απ. 8,8, « Καὶ ὡς ὄρος μέγα πυρὶ καιόμενον ἐβλήθη εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῆς θαλάσσης αἷμα » και Απ. 16,3, « Καὶ ὁ τρίτος ἐξέχεεν τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐγένετο αἷμα ὡς νεκροῦ, καὶ πᾶσα ψυχὴ ζωῆς ἀπέθανεν ἐν τῇ θαλάσσῃ ». Βλ. και Νικολάου Βελιμίροβιτς, « Επιστολή στον ιερέα Ντραγκούτιν Δ. για τους δύο μάρτυρες του Θεού », Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Ιεραποστολικές επιστολές Β΄, ο.π., σελ. 98.

19 Βλ. Έξ. 7,17-24.

20 Απ. 11,6. Βλ. και Ιππολύτου, Περί Χριστού και Αντιχρίστου, ΧLVII, σελ. 212. Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία βλ. και Περί Συντελείας, ΧΧΙ, 284.

21 Βλ. Ιππολύτου, Περί Χριστού και Αντιχρίστου, XLVII, σελ. 212, « Οἱ καὶ ποιήσουσι σημεῖα καὶ τέρατα εἰς τὸ κἄν οὕτω δυσωπῆσαι καὶ ἐπιστρέψαι τοὺς ἀνθρώπους ». Στην ευρύτερη χριστιανική γραμματεία βλ. Περί Συντελείας, ΧΧΙ, σελ. 284, « Οἱ καὶ ποιήσουσι σημεῖα καὶ τέρατα εἰς τὸ κἄν οὕτω δυσωπῆσαι καὶ ἐπιστρέψαι τοὺς ανθρώπους πρὸς μετάνοιαν διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν αὐτῶν ἀνομίαν καὶ ἀσέβειαν ». Τα θαύματα γίνονται για να πιστέψουν οι άνθρωποι στην αλήθεια ( Βλ. Ιω. 10,25.38, 11,15, Μθ. 16,20 ). Ωστόσο, η πίστη που προέρχεται απ’ τη θέαση των θαυμάτων είναι κατώτερης αξίας απ’ την πίστη που υπάρχει ανεξάρτητα απ’ αυτά. Γι’ αυτό και ο Χριστός ονειδίζει κατά κάποιο τρόπο τον Θωμά που απαιτούσε το θαύμα της εμφάνισης του Χριστού, « ὅτι οὐκ ἐπίστευε », λέγοντας προς αυτόν: « ὅτι ἐώρακάς με πεπίστευκας » ( Ιω. 20,29 ). Και μακαρίζει όσους πιστεύουν χωρίς να δουν ένα τέτοιο θαύμα λέγοντας: « Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες ». Σχετικά με το ρόλο των θαυμάτων στη σωτηρία των ανθρώπων βλ. και Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Θαύματα και σημεία, Έκδοση Ι. Μ. Νικοπόλεως, σελ. 75-78. Σε κάθε περίπτωση η πίστη που προέρχεται απ’ τα θαύματα είναι καλύτερη απ’ την απιστία. Δυστυχώς, στην Ορθόδοξη Θεολογία έχει περάσει η αμφισβήτηση στην πραγματικότητα των θαυμάτων που εκφράστηκε από κύκλους αναθεωρητών προτεσταντών θεολόγων. Έτσι, αναζητείται φυσική και όχι υπερφυσική εξήγηση για το θαύμα της διάβασης της Ερυθράς Θάλασσας αλλά και για τα άλλα θαύματα της Εξόδου. Είναι γνωστό το σενάριο. Ηφαιστειακή στάχτη σκοτείνιασε τον ουρανό και μόλυνε τα νερά, αυτό είχε ως συνέπεια τα βατράχια να βγουν απ’ το νερό· πολλά απ’ αυτά πέθαναν και αυτό είχε ως συνέπεια τα έντομα να πολλαπλασιαστούν· αυτά με τα τσιμπήματά τους μετέδωσαν νόσους… Είναι φυσιολογικό για τους αναθεωρητές προτεστάντες να αναζητούν φυσικές εξηγήσεις για τα θαύματα, αφού δεν πιστεύουν στα θαύματα. Άλλωστε, στο χώρο του προτεσταντισμού δεν συμβαίνουν πολλά θαύματα. Για τους Ορθοδόξους, πάλι, είναι περίεργο, αφού τα θαύματα αποτελούν στοιχείο της ζωής της Εκκλησίας. Αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στην Έξοδο αναφέρεται πως βλάστησε η ράβδος του Ααρών ( προτύπωση της Παναγίας ). Σε Ορθόδοξες Εκκλησίες της Παναγίας ( π.χ. στο ναό της Παναγίας του Χάρου στους Λειψούς ) ξερά κλαριά ανθίζουν. Επίσης, στην Αγία Γραφή διαβάζουμε για τη φωτεινή νεφέλη που καθοδηγούσε τους Εβραίους ή για το φως που φώτισε τη φυλακή, στην οποία φυλασσόταν ο Απόστολος Πέτρος ( Βλ. Πρ. 12,7, « καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι » ). Κάθε χρόνο, το Μέγα Σάββατο συμβαίνει στο ναό της Αναστάσεως το θαύμα του Αγίου Φωτός. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εξέταση και τεκμηρίωση θαυμάτων της Ορθοδοξίας με τη συνδρομή των μεθόδων και τεχνολογικών μέσων των φυσικών επιστημών. Βλ. π.χ. Σκαρλακίδη Χάρη, Άγιον Φως, Το θαύμα του Μεγάλου Σαββάτου στον τάφο του Χριστού, 45 ιστορικές μαρτυρίες ( 9^ος – 16^ος αι.), Αθήνα 2011, σελ. 165-170 και 233-238 και Καραγιάννη Αναστασίου, Η Οσιοπαρθενομάρτυς Θεοδώρα η Πελοποννησία ( Η εν Βάστα Αρκαδίας ), Ο βίος και ο ναός της-θαύμα με τα 18 δένδρα στη στέγη του, Αθήνα 2005, σελ. 129-136. Σ’ αυτό το σημείο χρήσιμο είναι να αναφερθεί πως, παλαιότερα, η καταγραφή ενός θαύματος γινόταν με την καταγραφή σε κείμενο του τόπου και του χρόνου επιτέλεσης του θαύματος και των ονομάτων των αυτοπτών μαρτύρων, ενώ, κάποτε, είχαμε και « ιστόρηση » του θαύματος σε εικόνα. Σήμερα, για την καταγραφή ενός θαύματος μπορεί και πρέπει να γίνεται χρήση και των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχουμε και πολλά επαναλαμβανόμενα θαύματα, όπως αυτά που αναφέραμε αλλά και πολλά περισσότερα. Η σωστή και ολοκληρωμένη παρουσίαση αυτών των θαυμάτων μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση του αθεϊσμού αλλά και για την κατάδειξη της αλήθειας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που είναι η μόνη που μπορεί να καυχηθεί για τόσο πολλά και τόσο σπουδαία θαύματα.

Η Ανάσταση του Χριστού συζητείται σε δικαστήριο

Η Ανάσταση του Χριστού συζητείται σε δικαστήριο.
Απόσπασμα από ταινία.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η Ανάσταση του Χριστού βεβαιώνεται :

v  Από τον μεγάλο αριθμό των μαρτύρων του γεγονότος.

Όλοι γνωρίζουν ότι αρκούν ένας ή δύο μάρτυρες, για να βεβαιωθεί στα δικαστήρια η διάπραξη ενός γεγονότος. Όμως, οι μάρτυρες εμφανίσεων του Αναστηθέντος Χριστού είναι πάνω από 500.

v  Από την καταπληκτική μεταστροφή των μαρτύρων της Ανάστασης.

Οι μαθητές μετά την Σταύρωση του Χριστού σκορπίστηκαν τρομαγμένοι και απογοητευμένοι. Τον εγκατέλειψαν και χάθηκαν. Και, ξαφνικά, οι ίδιοι που τον είχαν εγκαταλείψει κηρύττουν την Ανάσταση, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες. Πώς ξαφνικά έγιναν τόσο γενναίοι και μαρτύρησαν για τον Χριστό; Ο Θωμάς, ένας «  άπιστος » μαθητής, οκτώ ημέρες μετά την Ανάσταση δεν πίστευε. Έπρεπε να δει τον Χριστό και να κληθεί να αγγίξει τις πληγές Του, για να πιστέψει. Ο Παύλος φυλάκιζε και καταδίωκε τους Χριστιανούς, δίνοντας την συγκατάθεσή του για τη θανάτωση πολλών από αυτούς. Και, ξαφνικά, αλλάζει άρδην. Μόνο η εμφάνιση του Αναστηθέντος Χριστού θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιες μεταστροφές. 

v  Από την με αίμα επισφράγιση της μαρτυρίας του γεγονότος από αυτούς που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των εμφανίσεων του Αναστηθέντος Χριστού.

Οι μάρτυρες της Ανάστασης του Χριστού ήταν τόσο βέβαιοι για το γεγονός της Ανάστασης, που υπέστησαν φριχτά βασανιστήρια και θυσίασαν τη ζωή τους, για να επιβεβαιώσουν αυτήν ακριβώς την αλήθεια. Πόσοι μάρτυρες στα δικαστήρια θα θυσίαζαν τη ζωή τους, για να επιβεβαιώσουν το γεγονός που μαρτυρούν; Μάλλον κανένας. Οι Απόστολοι, όμως, και οι υπόλοιποι μάρτυρες του γεγονότος της Ανάστασης σφράγισαν τη μαρτυρία τους με το αίμα τους.  Κανείς δεν πεθαίνει για ένα ψέμα.

v  Από την αυθεντικότητα της Καινής Διαθήκης, του βιβλίου που μαρτυρεί το γεγονός.

Η Καινή Διαθήκη, το μεγαλύτερο μπεστ σέλλερ όλων των εποχών, είναι το εγκυρότερο και αυθεντικότερο κείμενο της ιστορίας. Η εγκυρότητα των διαφόρων κειμένων κρίνεται από το πλήθος των χειρογράφων αλλά και από τη χρονική εγγύτητα μεταξύ της συγγραφής του πρωτοτύπου και της συγγραφής του χρονικά πλησιέστερου αντιγράφου. Η ιστορία του Θουκυδίδη π.χ. υπάρχει σε εννέα χειρόγραφα, που όλα τους χρονολογούνται μετά το 900 μ.Χ., δηλαδή 1300 χρόνια μετά τη συγγραφή του πρωτοτύπου. Για την Καινή Διαθήκη υπάρχουν τουλάχιστον 5.000 χειρόγραφα ( 5.000 με το ελληνικό πρωτότυπο κείμενο, 25.000 αν συμπεριλάβουμε και τα χειρόγραφα με μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης ). Υπάρχουν πολλά χειρόγραφα των 3^ου και 4^ου αιώνα, ενώ αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης χρονολογούνται ήδη από τον δεύτερο αιώνα και, σύμφωνα με νεότερες ανακαλύψεις του καθηγητή Τίντε, και από τον πρώτο αιώνα, δηλαδή τον αιώνα συγγραφής του κειμένου. Κανένα άλλο ιστορικό γεγονός δεν έχει τέτοια υποστήριξη στη χειρόγραφη παράδοση. Είναι ευκολότερο να αμφισβητήσει κανείς τον πελοποννησιακό πόλεμο ή την ύπαρξη του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρά την Ανάσταση του Χριστού. Αλλά και πλήθος άλλο εσωτερικών και εξωτερικών ( αρχαιολογία, γλωσσολογία… ) μαρτυριών αποδεικνύει την εγκυρότητα της Καινής Διαθήκης.

v  Από την εξέλιξη του Χριστιανισμού.

Ο Χριστιανισμός ξεκίνησε με τις χειρότερες από ανθρώπινη άποψη προϋποθέσεις. Έναν σταυρωμένο ιδρυτή. Μερικούς Ιουδαίους μαθητές. Και ένα ολόκληρο σύστημα εναντίον του ( Ιουδαϊκό Ιερατείο και Ρωμαϊκή εξουσία ). Αν ο Χριστός ήταν ένας απλός άνθρωπος, η ομάδα των μαθητών του θα είχε, αργά ή γρήγορα, διαλυθεί. Άλλωστε, ο Χριστιανισμός είναι μια δύσκολη θρησκεία. Μια θρησκεία που διδάσκει την ηθική καθαρότητα και την αυτοθυσία, μια θρησκεία που απαιτεί το μαρτύριο. Και διώχθηκε όσο καμιά άλλη θρησκεία. Εκατομμύρια μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους γι’ αυτή την πίστη. Σύμφωνα με τη λογική, η θρησκεία αυτή θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί. Όμως, συνέβη το αντίθετο. Σήμερα, ο Χριστιανισμός είναι η πρώτη, αριθμητικά, θρησκεία στον κόσμο. Πώς συνέβη αυτό; Γιατί ακολουθούν οι άνθρωποι κάποιον Εσταυρωμένο, που τους ζητά να σηκώσουν και αυτοί Σταυρό, να κάνουν θυσίες; Διότι Αυτός που τους ζητά τον Σταυρό δεν είναι άνθρωπος αλλά ΘΕΟΣ. Δεν είναι νεκρός αλλά ΖΕΙ.

Ο Simon Greenleaf ( Γκρήνλιφ ) υπήρξε ιδρυτής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και η μεγαλύτερη νομική αυθεντία των Η.Π.Α.. Η ειδίκευσή του ήταν η μελέτη των αποδεικτικών στοιχείων. Του ζητήθηκε να εξετάσει το θέμα του Ιησού και της Ανάστασής Tου. Μελέτησε μαρτυρίες, εξέτασε όλα τα στοιχεία, απέρριψε κάθε τι μη επιστημονικά αποδεκτό και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, βάσει των αποδεικτικών στοιχείων, η Ανάσταση του Χριστού είναι το πιο αδιαμφισβήτητο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας.

Άπειρα είναι τα παραδείγματα των επιστημόνων που, όντες άθεοι ή αγνωστικιστές, ξεκίνησαν να ερευνούν την υπόθεση της Ανάστασης του Χριστού, με σκοπό να την καταρρίψουν, και, αντ’ αυτού, κατέληξαν να γίνουν πιστοί Χριστιανοί και κήρυκες του Ευαγγελίου Του. Ο C. S. Lewis, ένας από τους μεγαλύτερους Άγγλους λογοτέχνες, ο Φρανκ Μόρισον, συγγραφεύς του Who Moved the Stone, ο Josh McDowell, που αφιέρωσε επτακόσιες εργατοώρες, για να αποδείξει ότι η Ανάσταση είναι ένα ψέμα, και κατέληξε να κηρύττει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ, και πολλοί άλλοι. Τα πιο πρόσφατα σχετικά παραδείγματα αποτελούν ο Lee Strobel και ο Jim Warner Wallace. Ο Lee Strobel, συντάκτης ( investigative editor ) της Chicago Tribune, ήταν άθεος, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα "πρόβλημα". Η γυναίκα του πίστεψε στον Χριστό. Αποφάσισε να της αποδείξει ότι ο Χριστιανισμός είναι ψέμα. Χρησιμοποίησε τις γνώσεις του πάνω στη νομική επιστήμη και την έρευνα των στοιχείων, για να εξετάσει τον Χριστιανισμό. Τελειώνοντας την έρευνά του, έγραψε ένα βιβλίο, το The Case for Christ, όπου παραθέτει τα στοιχεία που τον οδήγησαν από την αλόγιστη και άκριτη αθεΐα στην έλλογη και συνειδητοποιημένη χριστιανική πίστη. Ο Jim Warner Wallace ήταν διάσημος ειδικός ερευνητής εκκρεμών αστυνομικών υποθέσεων ( cold cases ), κάτι σαν ερευνητής CSI.. Άπιστος ο ίδιος, αποφάσισε να ερευνήσει τον Χριστιανισμό με την ίδια μέθοδο που ερευνούσε τις υποθέσεις του. Εφάρμοσε τις αρχές που χρησιμοποιούσε στην εργασία του, για να εξετάσει τα γεγονότα που περιγράφονται στα Ευαγγέλια. Κατέγραψε την έρευνά του στο βιβλίο Cold Case Christianity, A Homicide Detective Investigates the Claims of the Gospels. Το βιβλίο αυτό είναι καθαρή λογική, καθαρή επιστήμη. Το πόρισμα; Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.   

Όμως η Ανάσταση του Χριστού μαρτυρείται και αποδεικνύεται κάθε χρόνο και από ένα θαύμα, από ένα υπερφυσικό γεγονός. Κανένα άλλο ιστορικό γεγονός δεν πιστοποιείται με ανάλογο τρόπο. Κάθε χρόνο, το Μέγα Σάββατο, περίπου στη μία το μεσημέρι, συμβαίνει το θαύμα του Αγίου Φωτός. Με θεία ενέργεια ανάβει η δεσμίδα των τριάντα τριών κεριών που κρατά ο Πατριάρχης αλλά και κεριά διαφόρων πιστών, που βρίσκονται μέσα ή και έξω από τον Ναό της Αναστάσεως. Ταυτόχρονα, εμφανίζονται λάμψεις μέσα στον Ναό, σαν αστραπές, που, όμως, συμπεριφέρονται με ιδιαίτερο τρόπο. Αυτές οι λάμψεις δεν συμπεριφέρονται όπως τα φλας των φωτογράφων, που απλώνουν τη λάμψη τους ομοιόμορφα σε συγκεκριμένο διάστημα στο χώρο, ούτε πολύ μικρό ούτε πολύ μεγάλο, αλλά φωτίζουν άλλοτε ολόκληρο τον ναό, και άλλοτε πολύ μικρά τμήματα του ναού. Συχνά, το Άγιο Φως εμφανίζεται και σαν μια πύρινη σφαίρα που διατρέχει τον ναό και ανάβει τα καντήλια ή τα κεριά των πιστών, κάνοντας και μια βουή σαν άνεμος, όπως το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής. Υπάρχουν χιλιάδες αυτόπτες μάρτυρες, που βεβαιώνουν το θαύμα, αλλά κανένας αυτόπτης μάρτυς, που να διαπίστωσε κάποια απάτη. Υπάρχει, επίσης, σημαντικότατη ιστορική τεκμηρίωση του θαύματος με πάνω από 70 ιστορικές μαρτυρίες που καλύπτουν μια περίοδο πάνω από χίλια χρόνια. Τέλος, το 2008 το θαύμα καταγράφηκε επιστημονικά με ειδικό όργανο ( οσιλοσκόπιο ) και επιβεβαιώθηκε από τον φυσικό Αντρέι Βολκώφ, του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Ρωσίας, ενός από τα κορυφαία ερευνητικά κέντρα φυσικής στον κόσμο. Όσοι αμφισβητούν το θαύμα δεν έχουν πάει καν να εξετάσουν από κοντά το γεγονός, κάτι που είναι απόλυτα αντιεπιστημονικό. Για να αμφισβητήσεις κάτι, θα πρέπει πρώτα να το γνωρίσεις, να το εξετάσεις. Τότε θα έχει η άποψή σου ισχύ. Αν δεν ξέρεις, μη μιλάς.

Τί σημαίνει, όμως, για εμάς η Ανάσταση του Χριστού; Η Ανάσταση του Χριστού είναι ο προάγγελος της δικής μας Ανάστασης. Όπως αναστήθηκε ο Χριστός, έτσι θα αναστηθούμε και εμείς κατά την Δευτέρα Παρουσία. Σημαίνει ότι δεν είμαστε εγκλωβισμένοι στα στενά όρια της φθοράς και της γήινης υπάρξεως. Είμαστε ουρανοδρόμοι. Πορευόμαστε στον ουρανό. Δεν είμαστε ύλη που θα χαθεί αλλά είμαστε πνεύμα με ύλη που θα αναστηθεί άφθαρτη. Και, όσο ενωνόμαστε με τον ΑΝΑΣΤΗΘΕΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟ, τόσο κατακτούμε την αφθαρσία και την αθανασία. Όπως ο Μέγας Αγιασμός, που ευλογείται από τον Ιερέα, δεν χαλάει αλλά είναι άφθαρτος, έτσι και εμείς με τη Θεία Κοινωνία και τη μετοχή στον Χριστό γινόμαστε άφθαρτοι, αθάνατοι, αιώνιοι. Όπως τα ξερά κλαδιά μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Χάρου στους Λειψούς βγάζουν μπουμπούκια λίγο πριν την γιορτή της στις 23 Αυγούστου, κόντρα στους νόμους της φύσεως, έτσι και εμείς, με τη μετοχή μας στον Χριστό, ζωοποιούμαστε και αθανατοποιούμαστε. Ας φωνάξουμε, λοιπόν, μαζί με τον ιερό Χρυσόστομο:

« Πού σου θάνατε το κέντρον; Πού σου Άδη το νίκος;

Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι ».

στη νεοελληνική: « Πού είναι θάνατε η δύναμή σου; Πού είναι Άδη η νίκη σου;

Αναστήθηκε ο Χριστός και εσύ έχεις καταπέσει ηττημένος ».

( άρθρο του Βασιλείου Ταμιωλάκη - https://www.scribd.com/user/192734571/basilthegreek)

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 2018 by basilthegreek on Scribd